از نسبت آراء چه می‌فهمیم؟ این‌که در کل ۴۰ درصد از واجدین شرایط در انتخابات شرکت کردند، پاسخی کوبنده به حکومت است. توضیح‌اش را قبلاً نوشته‌ام. این‌که این انتخابات در دور اول با پیروزی جلیلی تکلیف را یکسره نکرد یعنی حداقل ۴۰ درصد از مردم ایران برای‌شان مهم است که آینده‌شان چه خواهد شد. این ۴۰ درصد به همان اندازه مهم‌اند که آن ۶۰ درصد.
۶۰ درصد کلا در انتخابات شرکت نکرده‌اند. این ۶۰ درصد همگی مثل هم‌اند؟ خوب میان این ۶۰ درصد طرفدار مجاهدین خلق وجود دارد و سلطنت‌طلب هم وجود دارد. اصلاح‌طلب هم دارید و طرفدار جنبش سبز هم داریم (میرحسین موسوی هم جزو همان ۶۰ درصد است). میرحسین موسوی مثل سلطنت‌طلب‌هایی است که صبح تا شب مشغول لعن و نفرین او هستند؟ یا میرحسین موسوی با اصلاح‌طلب‌هایی که در روزنه‌گشایی و راهگشایی می‌خواستند از او و خاتمی عبور کنند یکسان است؟
۴۰ درصد رأی دادند. فرض کنیم ۲۰ درصد از این ۴۰ درصد به پزشکیان رأی داده‌اند. این‌ها طیف‌های مختلفی هستند: از آدم‌هایی که هیچ صف‌بندی و جناح‌بندی سیاسی مشخصی ندارند و با مشاهده عمومی رأی می‌دهند تا آدم‌هایی که تعلق حزبی دارند. از اصلاح‌طلب حکومتی و نو-اصلاح‌طلب گرفته تا تحول‌خواه و حتی مدافع براندازی جمهوری اسلامی. از مدافع جنبش سبز گرفته تا ارزشی سنتی مدافع جمهوری اسلامی. این‌ها هم یکدست نیستند.
لذا وقتی با این چوب ۶۰ درصد در برابر ۴۰ درصد وارد میدان می‌شوید، بدانید و آگاه باشید که چوبی است که توی سر خودتان هم می‌خورد. سعی کنید معیار نقدتان را کمی دقیق‌تر کنید. کمی از سطح استدلال‌های عوامانه و رسانه‌ی-زرد-پسند فراتر ببرید.
لذا نه آن‌هایی که رأی نداده‌اند همگی یکسره بی‌وجدان و خائن هستند. نه آن‌هایی که رأی داده‌اند و به پزشکیان یا حتی جلیلی رأی داده‌اند همگی خون‌شور و ماله‌کش‌اند. کمی بالغ‌تر شوید و از این تقسیم‌بندی‌های ابتدایی بالاتر بروید.
