شاید که چو وابینی، خیرِ تو در این باشد
ماجرای سؤالات توهین‌آمیز (!) دربارهی پیامبر، به تنشی تازه در جامعه‌ی ایران دامن زده است. صاحب سیبستان این را «نشانه‌ای از حماقتِ دینی» شمرده است.
اسفند ۷, ۱۳۸۵
ماجرای سؤالات توهین‌آمیز (!) دربارهی پیامبر، به تنشی تازه در جامعه‌ی ایران دامن زده است. صاحب سیبستان این را «نشانه‌ای از حماقتِ دینی» شمرده است.
مگر این عقل موهبت الهی نیست؟ مگر نمی‌گویند که پیامبران برای شوراندن گنجینه‌های عقول مردم آمده‌اند؟ مگر این خوان برای میهمانان گسترده نشده است؟ پس
دیروز یادداشتی، قلم‌اندازی کوتاه نوشته بودم برای نقل دو غزل از حافظ و اشاره‌ای کردم به کار کیارستمی. امروز با بانو داشتیم دربارهی کارِ کیارستمی
غروبِ جمعه است و نشسته‌ام دیوان حافظ انجوی شیرازی را ورق می‌زنم. کارهای معمول روزانه‌ی اداره تمام شده است و تا نیم ساعتی دیگر آزادم.
روزگار مدرن، روزگار اشباع ادبیاتِ سیاسی از کلمه‌ی «آزادی» است. نظریه‌پردازان سیاسی – مسلمان و غیر مسلمان – عمدتاً اتفاق دارند که آزادی حق انسان
قصه‌ی تقابل یا هم‌راستایی عقل با دین قصه‌ی تازه‌ای نیست. اما می‌توان این مسأله را از منظر تازه‌تری نیز طرح کرد. پرسش‌ِ تازه‌ای که ذهن
زمانه روز به روز دارد بیشتر قد می‌کشد و تجربه‌های تازه‌ای می‌اندوزد. در این میان، هر چه بیشتر دست یاری به سوی زمانه دراز شود
وقتی حرف زدن لاریجانی را در این کنفرانس مونیخ می‌شنوید، سخنان یک سیاست‌مدار مسلط و با سواد را می‌شنوید. من به مواضع یک دولت کاری
۱. آخرین خبر داغ در اخبار بی‌بی‌سی (هم در تلویزیون و هم در وب‌سایت) این است که آمریکا ایران را متهم به دخالت نظامی در
این یادداشت حامد قدوسی را که خواندم دوباره آن نگرانی عمیق‌ام دربارهی سرنوشت موسیقی سنتی ایرانی زنده شد. آیا ما، یعنی کسانی که علاقه و
۱. امروز لندن دارد برف می‌آید. هفت سال است که این شهر چنین برفی به خود ندیده است. برف ندیده‌ها! بی‌امان دارد می‌بارد. دو سه
مثل همیشه، یک دنیا کار دارم که انجام بدهم. ترجمه‌ها از زمین و آسمان محاصره‌ام کرده‌اند. با تمام این احوال آن قدر درگیرشان نیستم، یا
دو سه ساعتی است که نهج‌البلاغه می‌خوانم. ظلمتی از درون می‌گزیدم. گفتم شاید آرام‌ام کند. از خطبه‌ها شروع کردم و به نامه‌ها رسیده‌ام. نامه‌ی علی
اولین باری که با این یادداشت‌های فشرده‌ی حاشیه‌ی کتاب‌ها آشنا شدم (یا در واقع توجه‌ام را جلب کرد) در حاشیه‌ی کتاب‌های دکتر سروش بود. همیشه
این‌ها شاید حرف‌هایی تکراری باشد. آن‌ها که اهل ترجمه هستند یا اصولاً به مقایسه‌ها ترجمه‌ها حساسیت دارند، حرف‌ام را بهتر می‌فهمند. از این مقاله‌ی توماس
این مقاله‌ی تازه‌ی فوکویاما دربارهی هویت و مهاجرت در مجله‌ی پراسپکت مقاله‌ی شگفت‌انگیزی است (ترجمه‌ی فارسی در سایت رادیو زمانه). بسیاری از حرف‌هایی را که
