شیب لغزان جهان دوقطبی

زمینه‌ی جهانی در دنیای دوقطبی – دنیایی که در آن یک سو خیر محض و مطلق است و سوی دیگر شر و اهریمن مجسم – تحلیل‌ها عمدتاً در خدمت ایدئولوژی‌های سیاسی قرار می‌‌گیرند. سود دنیای دوقطبی به چه کسی می‌رسد؟ این سؤال باید برای همه‌ی کسانی که دغدغه‌ی عدالت، آزادی و انسان دارند مهم باشد. آیا دوقطبی کردن جهان ما را به دنیای مسالمت‌آمیزتر و آزادتری رهنمون خواهد کرد؟ عکس از هوش مصنوعی بعد از پروسترویکا و گلاسنوست و به دنبال آن فروپاشی دیوار برلین، آرام‌آرام خلل‌های نظم یا تلقی دوقطبی از جهان میان اتحاد شوروی آن روزگار و امپراتوری آمریکا آشکارتر شد. با فروپاشی اتحاد شوروی، یا افسانه‌ی «پایان تاریخ»، تا مدتی این جهان منجمد به سوی گشایش رفت. فکر کنید به سال‌های پس از سقوط اتحاد شوروی تا بروز نخستین نشانه‌های چرخش به عقب بعد از ۱۱ سپتامبر. ۱۱ سپتامبر ناگهان جرقه‌ی تولد دوقطبی تازه را زد: یا با مایید یا بر ما. این همان دورانی است که جورج بوش پسر از «محور شرارت» حرف می‌زد و البته به دورترین نقاط جهان از خاک آمریکا لشکرکشی می‌کرد. حمله به افغانستان، عراق و شش سال بعد حضور پررنگ آمریکا در سوریه، به رغم گردش قدرت از دست جمهوری‌خواهان به

آخرین مطالب

روزنوشت‌های داریوش میم

شیب لغزان جهان دوقطبی

زمینه‌ی جهانی در دنیای دوقطبی – دنیایی که در آن یک سو خیر محض و مطلق است و سوی دیگر شر و اهریمن مجسم –

مرگ رییس‌جمهور ترامپ

پرسش‌هایی درباره‌‌ی روح آشفته و نهادهای رنجور دموکراسی معاصر جان کین | ترجمه: داریوش محمدپور جولین لیک/AAP ما در زمانه‌ تاریکی زندگی می‌کنیم پس جای

فراسوی جهان دوقطبی

یکی از مهم‌ترین تجربه‌هایی که هر انسانی می‌تواند داشته باشد این است که جهان را از بیش از یک افق بنگرد. درست مثل آموختن بیش

تجربه‌ی دیر مکافات

این سه چهار سال اخیر در زندگی من از بسیاری جهات درس‌آموز، روشنی‌بخش و پربار بوده است. یک جهت‌اش این است که من سخت وامدار

سرمستان

این آلبوم علیرضا افتخاری با تنظیم فریدون شهبازیان، نوازندگی جلال ذوالفنون و کمانچه هابیل علی‌اف را سال‌های سال بود از یاد برده بودم. هم نوازندگی

تا غول بیابان نفریبد به سرابت

چشم‌اندازهای پیش روی ایران را باید به دقت و البته با مسئولیت سنجید و تصمیم گرفت. اولین شرط سنجش درست این است که از عواطف

ستون پنجمِ پسامدرن

ایرانیانی که از حمله‌ی نظامی علیه کشور خودشان حمایت می‌کنند، بی‌شرم و ریاکارند. حمید دباشی نیویورک – گویا اصطلاح «ستون پنجم» در سال ۱۹۳۶ توسط

گیسوی چنگ ببرید به مرگ می ناب

شجریان آوازهایی خصوصی دارد که هر چند گاهی اوقات کیفیت خوبی ندارند ولی ظرایف و لطایفی دارند شگفت‌آور. از جمله این آواز که با نی

پایگاه «دشمن» کجاست؟

یکی از مخرب‌ترین سیاست‌های دوره‌ی زمام‌داری آقای خامنه‌ای – تحت نفوذ تندروهایی که عینیت‌شان بعداً کسانی مثل احمدی‌نژاد، رییسی و جلیلی شدند (و امثال سعید

افسانه‌ی شکست‌ناپذیری نظام

یکی از مصادیق نظریه‌های ابطال‌ناپذیر که کمابیش در همه جا به کار می‌روند و کسی هم اهمیت نمی‌دهد ببیند آیا این‌ها ارزش تحلیلی دارند یا

سخنی با مسعود پزشکیان

ابتدا می‌کنم به نقل عباراتی از بیانیه‌ی ۱۶ میر دلاور جنبش سبز که تبلورش را امروز در روی کار آمدن چهره‌ای متفاوت با قاعده‌ی این

چشم‌اندازهای پیش روی ایران ۱۴۰۳

در انتخاباتی که گذشت، سه نتیجه محتمل بود و خارج از این سه گزینه، هر اتفاق دیگری یا رؤیافروشانه بود یا شیادانه. گزینه‌ها این‌ها بودند:

رقم مغلطه بر دفتر دانش نکشیم

زبانم مو در آورد بس که این را نوشتم: آن‌ها که از گزارش هتاکی‌های جنسیتی آدم‌هایی که همسویی سیاسی با آن‌ها دارند (از گزارش‌کننده) رنجیده‌خاطر

اعتراض کور، اعتراض مرده است

بخشی از تحریم‌گران تندرو به چیزی کم‌تر از فروپاشی محض جمهوری اسلامی راضی نبودند و به همین دلیل هر چیزی فروتر از آن و کمتر

فروتن‌ باشیم و مسئولیت‌پذیر

نسخه‌ی تصویری این یادداشت را در یوتیوب ببینید. شما آزاد،‌ مستقل، بالغ و رشید هستید. مرعوب پرخاش‌ها و نهیب‌ها و افترائات کسانی که زبان به

درباره‌ی مغالطات میزان مشارکت

از نسبت آراء چه می‌فهمیم؟ این‌که در کل ۴۰ درصد از واجدین شرایط در انتخابات شرکت کردند، پاسخی کوبنده به حکومت است. توضیح‌اش را قبلاً

به نام مردم، به کام استبداد

بازی با مفاهیم موسع و مبهم و انتزاعی کانون ارتزاق استبداد و تمامیت‌خواهی است. خیلی مشخص بگویم که هر وقت از سر تا پای ادعایی

نکاتی برای پزشکیان در هفته‌ی جاری

راهبرد تسطیح میدان سیاست در ایران به خیال من چنین پیش رفته است: برکشیدن پایداری‌چی‌ها در برابر تمام صف‌بندی‌های دیگر سیاسی در ایران (از جمله

با مرغ مرگ‌اندیش از زندگی گفتن

به این پدیده باید با تآمل و صبر نگاه کرد. چیزی در جامعه‌ی ایرانی در این سال‌ها ریشه دوانیده که جمهوری اسلامی سال‌های سال است

دگرگونی یا گذار فیروزه‌ای؟

صف‌بندی‌های سیاسی یکسره به هم ریخته‌اند. جامعه‌ ایرانی پوست انداخته است. جامعه‌ مدنی چند پله بالغ‌تر شده است. اهل تحریم هنوز هستند. مدافعان سنتی جمهوری

در نهفت پرده‌ی شب…

داریم به آخر خط انتخابات می‌رسیم و خوب است نکاتی را که در این سه‌هفته به نظرم مهم بوده است یک بار دیگر این‌جا فهرست

چطور به این‌جا رسیدم؟

  رفیقی پرسید چه شد که در این چند هفته موضع‌ات تغییر کرد. این را جاهای دیگر به اختصار گفته‌ام ولی برای ارجاع خودم و

شطرنج انتخابات در ایران ۱۴۰۳

  بر خلاف تصور عده‌ای که از پزشکیان توقعات عجیب و غریبی دارند، به خیال من پزشکیان آدمی است در قد و قامت رهبری سیاسی

«ما مقصریم» و «همه چیز را نمی‌دانیم»

   مناظرات تمام شد (شد؟ تلویزیونی‌اش بله). وضعیت کمابیش روشن است. با موضع‌گیری رهبر – که به گمان من زمینه‌ای برای ابهام‌زایی هم داشت، مجموع

میان ماندن و رفتن از ایران

  در انتخابات پیش رو به نظرم مهم‌ترین معیار این است که شهروندان با تشخیص و بلوغ خودشان ببینند از نظرشان چه کاری بهتر است

سیاست
webmaster

یا لابی یا لات‌بازی!

لابی کردن خوب است یا بد؟ پاسخ مختصر و سرراست من این است: بله خوب است. خیلی هم خوب است و باید تشویق شود. اما

سایه
webmaster

بلاغت، حلقه به گوش شعبده

روز سه‌شنبه ۳۱ مرداد ۱۴۰۲. دانشگاه لایدن. کنفرانس انجمن ایران‌شناسی اروپا. در پنلی درباره‌ی ادبیات فارسی، عنوان سخنرانی خانم سایه اقتصادی‌نیا چنین بود: «بلاغت در

مفردات آزادی – ۱۶

یک بار دیگر اتفاقات اخیر جهان را مرور کنیم. جنگ داخلی سوریه تمام شد. بشار اسد که تا همین دیروز قصاب خوانده می‌شد، حالا قهرمان

روزه‌ی خردمندان اهل ایمان – ۱

امسال توفیق اگر دست دهد به تفصیل پاره‌هایی خواهم نوشت درباره‌ی ماه رمضان و سنت روزه‌داری میان شیعیان اسماعیلی. نخستین نکته‌ای که این‌جا به اختصار