فراسوی جهان دوقطبی
یکی از مهم‌ترین تجربه‌هایی که هر انسانی می‌تواند داشته باشد این است که جهان را از بیش از یک افق بنگرد. درست مثل آموختن بیش از یک زبان است. هر چه افق اندیشه و زبان آدمی گسترده‌تر و فراخ‌تر باشد، جهان‌اش پربارتر و شناخت‌اش سنجیده‌تر می‌شود. این نکته درباره‌ی سیاست هم صادق است. دانستن چیزهایی درباره‌ی سیاست یک کشور یا منطقه‌ی خاص در عالم، خوب است ولی کافی نیست. وقتی سیاست و اجتماع را بتوانیم از منظرهای مختلفی بنگریم، هم از رویکردهای جزم‌اندیشانه و سطحی فاصله می‌گیریم و هم کمتر به سوی استیصال و خشم می‌رویم. انتخاب دوباره‌ی ترامپ به ریاست جمهوری آمریکا در نگاه نخست اتفاق ناخوشایندی است. برای بسیاری از آدم‌ها پیامدهایی ناگوار در داخل آمریکا و خارج آمریکا (به خاطر سیاست خارجی همیشگی آمریکا) خواهد داشت. اولین درسی که می‌توان از انتخاب دوباره‌ی ترامپ یادآور شد این است: تصمیم سیاسی در موقعیت استیصال، برآمده از سرخوردگی و خشم، مخرب و ویرانگر است. این درس تازه نیست. هزاران بار در تاریخ بشر تکرار شده است. ولی آدمیان به سادگی این درس را فراموش می‌کنند. این نکته درباره‌ی آمریکا صادق است. درباره‌ی هر جای دیگری در عالم از جمله ایران هم صادق است. این اتفاق‌ها را در آمریکا و
