یکی از روایت‌هایی که به مدد آتشبار رسانه‌ای پروپاگاندا تبدیل به حقیقت بی‌چون‌وچرا شده است این است: هیچ گزینه‌ی دیگری نمانده است جز براندازی، تغییر رژیم و وارد کردن رهبری سیاسی (پادشاهی) سوار بر تانک‌ها و جنگنده‌های بیگانه. این خلاصه‌ی وضعیت فعلی ماست.
چیزی که رسانه‌های مزبور به خوبی از آن آگاه‌اند این است که در داخل ایران صداهایی وجود دارند از طیف‌های مختلف که هم‌زمان منتقد حاکمیت سیاسی‌اند، با آمریکا و اسراییل و با زورگویی و قلدری زاویه دارند. تن به تحمیل و تحقیر بیگانگان هم نمی‌دهند. در تاریخ هم میل به عقب‌نشینی ندارند (که با ندامت از انقلاب ۵۷ برای نسخه‌ی رنگ و رو رفته، نخ‌نما و میان‌تهی پادشاهی له‌له بزنند).
این‌ها صداهایی قوی و ستبرند که بازتاب خواست درونی جامعه‌ی ایرانی‌اند. میرحسین موسوی، مصطفی تاج‌زاده، پرستو فروهر، فرهاد میثمی فقط چند تا اسم‌اند که بلافاصله به ذهن انسان منصف خطور می‌کند. عملیات روانی رسانه‌ای ویرانی‌طلبان چه می‌کند؟ ابتدا به هر کدام از این‌ها برچسبی می‌زند و بعد پیشاپیش حکم صادر می‌کند درباره‌شان و سرخوشانه سرود سر می‌دهد که «دیدید هیچ گزینه‌ای دیگر نمانده است؟». ما این‌جا مطلقاً وارد بحث نیروهای میانه‌روی داخل خود نظام نمی‌شویم و حرفی از خاتمی، کروبی، یا حسن روحانی و بقیه نمی‌زنیم. اصلاح‌طلبان هم ایضا. آن‌ها پس از رسوایی روزنه‌گشایی هنوز در همان وضعیت اغما به سر می‌برند. ولی رسانه‌ی پروپاگاندا این را خوب تشخیص می‌دهد که اگر اندک کورسوی امیدی در داخل ایران دیده شود یا مردم بتوانند از آن آگاه شوند، کل نقشه‌های ویرانی‌طلبان نقش بر آب می‌شود. به همین دلیل است که بی‌وقفه در تخریب آزادگان کوشش بلیغ دارد. نمونه‌ی روشن؟ پرستو فروهر! تا دیدند به ساز آن‌ها نمی‌رقصد، یا او را اصلاح‌طلب خواندند یا شورشی پنجاه و هفتی یا مصدقی یا هر چیز دیگری از این دست. همان نسخه‌ی خنک و بی‌مزه‌ی «ملا-چپی-مجاهد» که برآمده از مطبخ مخبط‌ترین دلقک‌های صحنه‌ی سیاست رسانه‌ای است.
آن راه دیگر چی‌ست؟ مردم ایران. دقیقاً همان مردمی که به تعبیر میرحسین، عیارشان محک خورد. همان‌ها که نه جامه‌دران به استقبال تجاوز اسراییل رفتند و نه دست‌افشان و پای‌کوبان چشم‌شان از شنیدن دو غمزه‌ی «ای ایران» خواندن کلابیسه شد.
قبله، مردم‌اند. مردم ایران. از شعله‌های امید در سینه‌های خود محافظت کنید. دام سخت است مگر یار شود لطف خدا. هوشیار باشید. پای تلویزیون‌های کذابان و شیادان داخلی و خارجی خواب‌تان نبرد. این‌ها متفقاً برای تاراج وطن آماده‌اند. وخیر الکلام ما قل و دل (برای دو کلمه‌ی آخر زیر و زبر نمی‌گذارم که جهال به تقلا بیفتند در خواندن‌اش!).