ما دیگر آن آدمهای سابق نیستیم
محمدرضا نیکفر پایان یک درگیری به قول ترامپ «دوازده روزه». معلوم نیست که آتشبس پایدار بماند، چون شاخص اول این درگیری، طرفهای آن است که
محمدرضا نیکفر پایان یک درگیری به قول ترامپ «دوازده روزه». معلوم نیست که آتشبس پایدار بماند، چون شاخص اول این درگیری، طرفهای آن است که
مردم باقی بمانید. مردمی نشان دارد. مردم آنها نیستند که فلان سیاستمدار یا بهمان هوسناک جاهطلب مردم بخوانند. در این غوغا، یا باید ایرانی ماند
خوب است حالا به عقب برگردیم و ستون فقرات تبلیغات سنگین رسانهای این روزها و روزهای قبل را پیدا کنیم. دو محور کلیدی جنگ روانی
گام اول این کابوس خونآلود به پایان رسید. آتش بس فوریترین و کلیدیترین خواستهی هر انسان باوجدان و سالمی بود. ایرانی که جای خود دارد.
لابد این روزها از بسیاری جاها شنیدهاید یا دیدهاید که گفتهاند: «این جنگ، جنگ ما نیست». جنگ کی با کی نیست؟ مقصود این است که
توضیح: از این پس یادداشتهای تحلیلی درخور اعتنایی را که دغدغهی ایران محور کانونیاش باشد در این سلسله یادداشتها افزوده خواهند شد. این نخستین یادداشت
اسیر هیجان نشوید روز دهم جنگ است. ایران به رغم مداخلهی آمریکا در جنگ به سود اسراییل به زانو در نیامده است. سناریوهای مختلفی را
دو معنای وطن وطن یعنی خاک؟ سؤال سادهای نیست واقعاً. به این دلیل که هر چند محل تولد هر انسانی به اختیار و انتخاب خود
پیام ویدیویی کوتاه شهرام شبپره، با فاصلهی بسیار یکی از بهترین و انسانیترین پیامهایی بود که برای مردم ایران دیدم. ظاهرش هیچ مضمون سیاسی ندارد.
سرعت تحولات ایران سرسامآور است. شب و روز کارم مشاهدهی دقیق حوادث است. تا کنون کوشیدهام با تشخیص درست مسئله، راهحلهای احتمالی و سناریوهای محتمل