بکوش خواجه و از عشق بینصیب مباش
شجریان ابوعطایی دارد در گلهای تازه – شمارهی ۱۰۴ – که با تار فرهنگ شریف روی غزل حافظ میخواند. ساعتی پیش فکر میکردم چیزی دربارهی
شجریان ابوعطایی دارد در گلهای تازه – شمارهی ۱۰۴ – که با تار فرهنگ شریف روی غزل حافظ میخواند. ساعتی پیش فکر میکردم چیزی دربارهی
مقصود آفرینش شناخت است. شناخت آدمی. منزلت این طرفه آفریدهی نازنین که آفریدگاری میتواند و میداند. این معنا را در طول تاریخ به هزاران زبان
این هدیهی نوروزانهی طربستانی ملکوت، آلبوم «شور انگیز» ساختهی استاد حسین علیزاده است با آواز شهرام ناظری. به اعتقاد من این آلبوم یکی از بهترین
یکی از حکمتهای ساده و بلیغ نوروز، همین است که «جهان نمیپاید»؛ یعنی این عالم با همهی تلخیها و شیرینیهایاش دوام ندارد. یعنی که ستم
از امروز تا فرا رسیدن نوروز دو سه روزی باقی است. حتماً تا آن وقت باز هم اینجا چیزهایی خواهم نوشت. حرف بسیار است. آرزو
به چه کسی میگویند ایرانی؟ واقعاً از خود پرسیدهاید؟ دیدهاید چقدر طیف پاسخها مختلف و متفاوت است؟ هویت ایرانی را دقیقاً چه چیزی تعریف میکند؟
چهار آواز از شجریان هست که از محبوبترین آوازهای اصفهان است که از شجریان میپسندم. جز اینکه دستکم دو آواز اصفهان دیگر هست که سخت
اینکه شعر «سنگواره»ی سایه را با اجرای بوسلیک بنان، روی غزل شهریار با آهنگ روحالله خالقی کنار هم میآورم، چندان مناسبت خاصی ندارد. چند روزی
نور ببارد به قبر هانس کریستین اندرسون! قصهی این نظام پس از رسوایی ۲۲ خرداد ۸۸، فیالجملهی قصهی لباسِ تازهی سلطان است. خیاطِ تردستی که
۱. امروز بیش از سه هفته است که میر دلاور و شیخ مبارز جنبش سبز به معنای دقیق کلمه ناپدید شدهاند. به کار بردن تعبیر
برای اولین بار است این حال بر من میرود. در طول این دو سال گذشته حتی یک بار چنین اختیار از کف ندادهام. حتی یک
دیروز یادداشت درخشانی را در وبسایت جرس خواندم دربارهی حصر موسوی که از قصهی امام موسی صدر الهام گرفته بود – آن هم در شرایطی
همیشه کسانی که در قدرت هستند، از یک پهلوان شکستناپذیر و مدعی بلامنازع غافلاند. آنها به هر حیله و شیوهای که در تحکیم، استمرار و
در قضیهی ابتدا حصر و سپس بنا به تواتر حبسِ موسوی و کروبی و همسرانشان، اینکه این رفتار پرابهام، از موضع استغنا و ترفع حکومت
قاعده این است: رسانهای مستقل و آزاد که در جهت منافع قدرت مسلط سیاسی حرکت نکند وجود ندارد. هر خبری که از هر جایی میرسد،