دیده‌ام که پاره‌ای از دوستان، حرکت اعتراضی در تحریم کالاهای بعضی از فروشگاه‌ها را حرکتی نمادین نامیده‌اند. به نظر بنده این نام‌گذاری، صراحتاً دور زدنِ اصل مسأله است و پرهیز از پرداختن به ماجرای اصلی. دلایل‌اش هم این است: آدم وقتی فروشگاهی را تحریم می‌کند که آن فروشگاه از لحاظ حقیقی و حقوقی هویتِ مشخصی داشته باشد و در موضعِ رسمی‌اش اقدامی یا اعلامی انجام داده باشد. من نمی‌دانم و هنوز هم هیچ شاهد و سند قانع‌کننده‌ای ندیده‌ام دال بر این‌که مثلاً کی‌اف‌سی قرار است درآمد یک هفته ده روز اخیرش را هدیه کند به اسراییل (از آن حرف‌هایی مرغ بریان از شنیدن‌اش به خنده می‌افتد). شواهد ارایه شده (آن هم به اصطلاح شواهد تاریخ مصرف‌گذشته‌ی چندین سال پیش) از جنس این است که مثلاً فلان مدیر فلان شعبه‌ی بهمان فروشگاه، جایزه‌ای گرفته است در فلان سال از آن سازمان یا نهادی که در اسراییل فعالیت می‌کند و کارش مرتبط است با ارتش اسراییل یا صهیونیسم (یا اصلاً خودش یهودی صهیونیست است). عجب است از ما که گاهی از در دروازه رد نمی‌شویم ولی به همین سادگی از سوراخ سوزن عبور می‌کنیم. این نوع استدلال‌ها البته تازه نیست. فکر می‌کنم ما بیش از آن‌که حس عصبیت یا غیرت‌مان جنبیده باشد، بازی‌خورده‌ی خبرپراکنی و تبلیغاتِ رسانه‌ای شده‌ایم (در عرفِ رسانه‌ای این خبرسازی‌ها برای خودش ژانری شده است!) و مدتی است این گمان در من تقویت شده است که چه بسا این باز‌ی‌ها را خود صهیونیست‌ها درست می‌کنند که از مسأله‌ی اصلی غافل شویم، اما این سخن بنده را در حد همان گمان بخوانید. من نمی‌خواهم به گمان و ظن دامن بزنم (و گرنه چه فرقی است میانِ من و آن‌ها که این رشته‌ی نامرئی میان استارباکس و کی‌اف‌سی را تا قلب تل‌آویو مثل روز روشن می‌بینند؟).
با تمام این اوصاف، راه عملی و عینی می‌بینم در مقابله با ظلم اسراییل. دقایقی پیش، ای‌میلی برای من رسید در اداره که دفتر نخست‌وزیر انگلیس، عریضه‌ای آنلاین را بر پا کرده است در وب‌سایت شماره‌ی ۱۰ داونینگ استریت (این‌جا) مبنی بر این‌که بریتانیا ارسال سلاح به اسراییل را متوقف کند (رشته‌ی اتصال از این آشکارتر که برای اسراییل «اسلحه» بفرستند؟). «ارسال سلاح به اسراییل» نه شاخ و دم دارد نه قابل تفسیر و تعبیر است. ارسال سلاح با نوشیدن قهوه و خوردن غذاهای کی‌اف‌سی و مک‌دونالد (که بسیاری نام «جانک فود» بر آن نهاده‌اند) متفاوت است. ایجاد کننده‌ی این عریضه، در توضیح آورده است که دولت بریتانیا از سال ۲۰۰۵ قدم‌های مهمی در جهت محدود کردن ارسال سلاح به اسراییل برداشته است و اکنون تنها تحریم کامل می‌تواند مانع از ارسال اسلحه به اسراییل شود. گمان می‌کنم کسانی که در بریتانیا زندگی می‌کنند، اگر مسلمان‌اند و در ادعای خود صادق هستند، بهتر است تا دیر نشده این عریضه را امضاء کنند و برای دوستان‌شان هم بفرستند. دفع‌الوقت کردن و حرف‌های خیال‌بافانه را برای این و آن فرستادن نه مردم غزه را نجات می‌دهد نه جلوی اسراییل را می‌گیرد. توقف ارسال اسلحه‌ی بریتانیا به اسراییل قدم مهمی است. این کار است که به اعتقاد من کار جدی است.
در حاشیه، بسیار حرف‌ها داشتم درباره‌ی همین عریضه‌ی جدید که یقین دارم اهل اشاره خودشان خواهند فهمید به چه نظر دارم. سربسته بماند، بهتر.
