۶
بازت ندانم از سرِ پیمانِ ما که برد؟
عنوان بالا، مصرع اول غزلی است که شجریان در این آواز ابوعطا، در یکی از اجراهای اروپایی کنسرت پیامِ نسیم خوانده است. من این اجرا را بیشتر از اجرای منتشر شدهی کنسرتهای آمریکای او دوست دارم (اجرای «ای صبا نکهتی از خاکِ رهِ یار بیار…»). بخش دوم این آلبوم، آواز دشتی است و دوبیتیهایی را که در این اجرا شجریان از باباطاهر میخواند، دوستتر دارم. این آلبوم مربوط به دورهای است که صدای شجریان هنوز در دورهی شفافیت و قدرت جوانی است، به نظر من. و البته این دوره، همان دورهای است که دیگر مشکاتیان به عنوان آهنگسازی چیرهدست در کنارِ او نیست و تنها چیزی که کنسرت را شنیدنی و درخور اعتنا میکند، همان صدای استادانهی شجریان است. این بحثها به کنار، بعد از سالهای طولانی، این آلبوم را از میان فایلهای گمشدهام یافتم. گفتم خوب است شما را هم در لذت دوباره یافتناش شریک کنم.
|
يادداشتهای مرتبط
[موسيقی] | کلیدواژهها: , ابوعطا, اجرای اروپا, دشتی, شجریان, پيام نسیم, کنسرت
آقا شما این رو از کجا گیر آوردید؟
به صورت خصوصی منتشر شده؟
————————————-
من خاطرم نیست از کجا. همین قدر میدونم که پیداش کردم.
د. م.
بسیار سپاسگذار
بسی به دل نشست…
mamnoon
Dear Daryoush,
This is also my favorite one of the 2 albums. It is interesting that we have the same taste here. Those years when this album came out I was already living outside Iran and didn’t have my instrument with me, this and a few other albums were my only connection to the music of those days, thank you for posting it and refreshing all those memories for me
مدتها بود دنبالش میگشتم
دست مریزاد
و امروز اتفاقی تو یوتیوب یکی کامنت گذاشته بود دیدم
بازم از این کارا بکن
آقا دم شما گرم نمی دونی چقد دنبال این آلبوم میگشتم.