انگیزه
از الآن می‌شه تا روز قیامت درباره‌ی انگیزه‌های باده‌نوشی و زهدستیزی حضرت حافظ قلمفرسایی کرد، ولی این رباعی اسماعیل خوئی (چند شب پیش که بوش‌هاوس بودم، این کتابو از اونجا یافتم!!) خلاصه و طعنه‌آمیز و قشنگه:
می‌پرسی: از بهر چه مِی می‌نوشم؟
و آنگاه کجا، با که و کی می‌نوشم؟
تا من منم و زندگی این است که هست،
با هر کس و هر کجا و هی می‌نوشم!
Menu
