آینه
حضرت دوست میگفتند: «تقصیر خودته! آینه میشی، مردمو به خودشون نشون میدی!» یاد این رباعیِ اسماعیل خوئی افتادم:
من با همگان ز مرد و زن آینهام
بیرون و درون، به جان و تن، آینهام
در من منگر، خوش ار نداری رخِ خویش:
دارم به تو میگویم: من آینهام!
