فرق بین از-خود-راضی و از-خدا-راضی، فقط یک الف است! از-خود-راضی همه چیز را در آینه‌ی خود می‌بیند. از-خدا-راضی، همه چیز را انعکاس مشیت او می‌بیند و اراده‌ای برای خود نمی‌بیند. راضی است به همین که به او داده‌اند. این‌که بفهمی مؤثر در وجود خداست و بعد هم از او راضی باشی، کار ساده‌ای نیست. همان قدم اولِ معرفت است که خیلی سخت است. همین که بدانی که «گویی هستی بی دست و پا»، بقیه‌اش آسان است؛ رضایت هم به دنبال‌اش آرام آرام می‌آید. هر چقدر هم که سخت باشد، می‌آید!
