روزگاری است که قبله‌ی عالم از جهانِ قبله‌گی فاصله گرفته است و قبیله‌ی عالمان را اختیار کرده است. این روزها، ولیعهد بارگاه خموشی گزیده است. ما یک تشر زدیم به ولیعهد، رفت گوشه‌ی حرم کز کرد. ظهیر جان هم که صدر اعظم آمده است، فراغت پیدا کرده است از سعایتِ ولیعهد! باری تشرِ قبله‌گی کماکان به جای خویش باقی است. سیاحِ ملکوت هم این اواخر آمده بود وارد صحنه‌ی تیاتر. آن آواره هم بد اقبال بود. سرش ترقی خورد به تشرِ همایونی. القصه، مزید تذکر یادآوری می‌کنیم که از این ساعت به بعد تنها در ذیل همین مطالب قبله‌گی سعایت هم بکنید. رقعه‌ی جواهرآسای همایونی را تنها برای خاطرِ ولیعهدِ ساکتِ خونِ دل‌خور نوشتیم.
قبله‌ی رقیق‌القلب!
اینجاست:
Menu
