شعر!

قصه را برای‌اش گفتم. اولین پاسخ‌اش این بود:
«ای مگس عرصه‌ی سیمرغ نه جولان‌گه توست
عِرضِ خود می‌بری و زحمتِ‌ ما می‌داری!»
گفتم: «لابد در پاسخ می‌گویند به جز شعر خواندن کاری نمی‌دانی!» گفت: «همین که بدانی چه شعری را کجا بخوانی، هنری است که هر کسی نداند. پس آسوده باش. همین خود کاری است؛ کاری بزرگ که از هر بطالِ بی‌کاری ساخته نیست».
بایگانی