حلقه‌ی ملکوتیان همین طور به تدریج بر اولاد و احفادش افزوده می‌شود. این سرّ سخن است که آنگاه که مایه‌ور باشد، جهانگیر می‌شود:
همه آفاق گرفته است صدای سخنم
تو از این طرف نبندی که ببندی دهنم
راست در قصد سر و چشم کج اندازان است
نه عجب گر بهراسند ز تیغ سخنم
پیوندهای این هم‌پیمانانِ وادی ملکوت را در همان صفحه اصلی وب‌سایت آورده‌ام که ساکنان حرم ستر و عفاف ملکوت چه کسانی هستند. خوشبختانه شوق و رغبت نوشتن در همگی به جاست الا در مهرگان که گویی شدیداً مشغول درس و کار است. (انگار من خودم خیلی بیکارم!!).
