یک سال و اندی از آخرین کنسرت شجریان در لندن می‌گذرد. امشب شجریان دوباره کنسرت دارد. خودش با همراه همایون و گروهی تازه. دیگر علیزاده و کلهر نیستند. جای آن‌ها را مجید درخشانی، سعید فرج‌پوری و محمد فیروزی گرفته‌اند. هم علیزاده و کلهر نام‌های درخشانی بودند هم این گروه تازه. همه جمعی از اساتیدند. اما کلکسیون اساتید، یک کنسرت موسیقی خوب را می‌سازد؟ قطعاً نه.
سر دلنشین بودن یک کنسرت فقط مهارت و استادی خواننده و نوازنده نیست. استاد شجریان هم اگر قرار باشد «تمرین کردن» را کنار بگذارد و فقط به اعتبار استادی، بی‌مقدمه برود سر صحنه و آواز بخواند، بدون شک کنسرتی خوب نخواهیم داشت. تمرین هم تمرین یک ساعت و دو ساعت نیست. کار هنر، ممارست مدام می‌طلبد. مدتی که آن را ترک کردی و با آن بازی کردی، دیگر هر چه داری از اندوخته است، نه از تمرینِ زمان حال. تمام امیدم این است که جدای بعضی اشکال‌های دیگر، شجریان با گروه تازه‌اش سخت آزموده و سنجیده از آب در بیاید و بار دیگر ناامیدم نکند.
با تمام این‌ها، امشب (و فردا شب) سلطان آواز ایران دوباره مهمان لندن است. امیدوارم امشب، شب پرفروغ و طربناکی باشد.
