گفتم: «آدم دوست زیاد دارد ولی واقعاً خیلی سخت است تشخیص «یار وفادار» از دوستانی که امروز می‌آیند و فردا می‌روند. بعضی‌ها چند روز عاشقانه و مخلصانه دوست‌اند، اما ناگهان بدون هیچ دلیلی غیب‌شان می‌زند».
گفت: «دوستی مخلصانه و از سر صفا چند شرط دارد:
اگر رفیق شفیقی درست پیمان باش
حریف حجره و گرمابه و گلستان باش
رفیق خوب، شفقت دارد. عهد و پیمان را نگه می‌دارد ولو سرش برود. رفیق موافق در خلوت و جلوت یاری فرو نمی‌گذارد. فکر کرده‌ای میان حرف و حریف فاصله یک «یا» است؟ رفیق خوب با آدم حرف می‌زند. سکوت نمی‌کند تا سکوت‌ات به شک و تردید دامن بزند. رفاقت هزار و یک شرط دارد. باش تا رفاقت بیاموزی!»
