تازه رسیده‌ایم تهران و هنوز خستگی سفر دراز در تن مانده است. پیش از همه، سال تازه بر اهالی وبلاگستان و ساکنان دلستان (!) فرخنده و خجسته بادا و سرشار از نور و رحمت و صلح و عدالت. باشد که سال تازه سال زوال ظلم و دروغ و ریا باشد و سرآغاز آرامش و آسایش برای هر که ایرانی است.
سخن دراز نمی‌کنم، اما در باب یادداشت پیشین توضیحکی واجب افتاده است که پرهیز از آن شرمساری دارد. آن نوشته، چنان که گفته بودم شیطنت‌آمیز بود در نتیجه اگر باعث رنجش پاره‌ای از دوستان (مخصوصاً بانوان مکرم) شده است، عذرخواهم. تدارک آن نوشته‌ی مبهم و راهزن را، یادداشت‌هایی خواهم نوشت که جبران مافات کند و نکاتی خالی از مناقشه و دقیق را به تفاریق در این باب خواهم افزود. پس بار دیگر آرزو می‌کنم که سال تازه برای بانوان نیز، سالی باشد که در آن شاهد استیفای بیشتر حقوق زنان باشیم و نابرابری‌های تاریخی بیشتر مرتفع شود باشد که راه دراز برابری را اندکی بیشتر پیموده باشیم.
سخن برای نوشتن زیاد است اما یا مجال‌اش نیست یا حس و حال‌اش، پس باشد تا لحظه‌ی شکار فرصت‌ها. نوروز مبارک!
