این ترانه‌ای که شعرش را ابوالقاسم لاهوتی سروده بود و محمد رضا شجریان سال‌ها پیش آن را خوانده بود، یعنی تصنیف «یاد تو»، از آن ترانه‌های جنجال ساز شد. شعر لاهوتی و تصنیفی که شجریان خوانده بود، بندی دارد که در سراسر تصنیف تکرار می‌شود و آن بند این است: «میهن ای میهن». این تصنیف را البته صدا و سیمای سابق آقای لاریجانی مصادره کرده بود و با مثله کردن آن مرتب در تلویزیون و رادیو پخش می‌کرد. ما هم البته دسترسی به اصل آن نداشتیم و همان تصنیف مثله شده ورد ضمیرمان بود، بس که زیبا بود شعر و آهنگ و دلنشین بود صدای خواننده. همین تصنیف مثله‌شده را به طربستان افزوده‌ام تا زمانی که اهل دلی لطف کند و اصل تصنیف را برای‌ام بفرستد. سه چهار سال پیش، تصنیف کامل را در نواری که از دوستی به امانت گرفته بودم شنیدم. از خبط‌های بزرگ من بود که نسخه‌ای از آن نوار بر نداشتم تا اکنون در به در به دنبال اصل‌اش بگردم و ناچار به همان تصنیف بی‌سیرت شده قناعت کنیم. اهل فن می‌دانند صدا و سیما چه بر سر موسیقی سنتی ما آورده است. چیز بیشتری نمی‌گویم.
تنها این را اضافه کنم که شهزاده‌ی سمرقند اسباب خیر شد و پانزده تصنیف تازه از موسیقی آسیای میانه به بخش طربستان افزوده شده است. در ملکوت، می‌توانید این قطعات را در انتهای لیست «دیگران» بشنوید و طبعاً همه را به استقلال در سمرقند می‌توان شنیدن. مجال نوشتن نمی‌یابم این روزها بس که کارهای مختلف عقب افتاده دارم. به محض این که فراغتی حاصل شود شاید با نوشتن آشتی کردم تا چنان که دل می‌کشد بتوانم بنویسم. احساس می‌کنم از خودم دارم فاصله می‌گیریم وقتی از آن‌چه دوست دارم نمی‌توانم بنویسیم؛ اما نمی‌شود، باز هم می‌نویسم:
هر چه دل از سنگ خارا می‌کنم / باز رو سوی بخارا می‌کنم!
پ.ن. اگر به آن میانه‌های آخر بخش دیگران توجه کنید، متوجه افزایش قطعات و سرودهایی مربوط به اوایل انقلاب خواهید شد. سالگرد انقلاب همین دیروز بود و آن ماجراهای دیگرش. شنیدن آن تصنیف‌ها خاطراتی عجیب دارد برای آدم‌های مختلف!
Menu
