بر این رواق زبرجد نوشته‌اند به زر
که جز نکویی اهلِ کرم نخواهد ماند
این بیت از آن ابیات شاهکار و ماندگار حافظ است. «نکویی اهل کرم» خود حکایتی است که «بر این رواق زبرجد نوشته‌اند» آن هم به زر! مگر این «رواق زبرجد» خودش قرار است بماند؟ یعنی می‌ماند؟ احتمالاً هر چه باشد این رواق زبرجد عمرش از من و شما خیلی بیشتر است. عجب بیت عبرت‌انگیزی است. این «اهلیت» هم خود حکایتی است:
من ندیدم در جهان جست‌وجو
هیچ اهلیت به از خُلقِ نکو!
اهل کرم بودن یک جور اهلیت است. یک جور اهلیت دیگر هم هست:
نشانِ اهلِ خدا، عاشقی است با خود دار
که در مشایخِ شهر این نشان نمی‌بینم!
یعنی بدانید که از چه کسانی باید پرهیز کرد!
که جز نکویی اهلِ کرم نخواهد ماند
این بیت از آن ابیات شاهکار و ماندگار حافظ است. «نکویی اهل کرم» خود حکایتی است که «بر این رواق زبرجد نوشته‌اند» آن هم به زر! مگر این «رواق زبرجد» خودش قرار است بماند؟ یعنی می‌ماند؟ احتمالاً هر چه باشد این رواق زبرجد عمرش از من و شما خیلی بیشتر است. عجب بیت عبرت‌انگیزی است. این «اهلیت» هم خود حکایتی است:
من ندیدم در جهان جست‌وجو
هیچ اهلیت به از خُلقِ نکو!
اهل کرم بودن یک جور اهلیت است. یک جور اهلیت دیگر هم هست:
نشانِ اهلِ خدا، عاشقی است با خود دار
که در مشایخِ شهر این نشان نمی‌بینم!
یعنی بدانید که از چه کسانی باید پرهیز کرد!
