نشسته‌ایم، من و مخمل، فیلم کنسرت کامکارها را تماشا می‌کنیم و ذوقی می‌بریم. این‌ها، کامکارها، به نظر من شجره‌ی طیبه‌ی موسیقی ایران هستند. خانواده‌ای که سر تا پای هستی‌شان موسیقی را نفس می‌کشد. عمرشان دراز باد و تن‌شان، و پنجه‌شان و حنجره‌شان سلامت و باقی. حال‌شان همیشه خوش باد که حال ما را همیشه خوش می‌کنند. این‌ها از ابتدای برنامه فقط دارند کردی می‌خوانند و من مبهوت نشسته‌ام و تماشا می‌کنم و می‌نوشم هر آن‌چه را می‌شنوم. این چی‌ست که مرز زبان را هم در نوردیده.
