۱. گفتمان «حق» در برابر «باطل» و «سفید» در برابر «سیاه» و نگرش دوگانه‌ساز، گفتمانی است که دیگر نه از اهل خرد دلبری می‌تواند کردن و نه اساساً حقِ حقیقتی را می‌تواند ادا کند. این گفتمان بیشتر گره‌گشای ذهن‌های تنبلی است که تکثر جهان و انسان را نمی‌توانند ببینید و غافل از آن اشاره‌ی «قبائلا و شعوبا» هستند و الخ.
۲. به فرض هم که گفتمان «حق» و «باطل» را باز بشود در جایی به کار بست، «حق بودن شما» از «باطل بودن دیگران» نتیجه نمی‌شود. این دو هیچ ربط منطقی به هم ندارند. برای مسجل کردن دومی باید شاهد و حجت و برهان اقامه کنی. اگر براهین‌ات تاب سنجش بیاورد حداکثر باطل بودن دیگری را ثابت کرده‌ای. برای اثبات «محق» بودن خودت باید جان بکنی (در حقیقت اگر اساساً محق باشی، در پی جان کندن و موجه کردن خودت نمی‌روی). پس اثبات حقانیتِ شما از ثبوت بطلان دیگری بر نمی‌خیزد (مگر در موارد خاصی که ربطی اندام‌وار میان بطلان دیگری و حقانیت خود وجود داشته باشد).
۳. پس مغالطه‌تان را ببرید جایی که خریدار زودباور و عوام داشته باشد!
