رضا گفت:

با سلام،
بله بسیار زیبا.
ممکن است از شما یک سوال بپرسم؟ مشکل ایران و ایرانی جماعت چیست که با این همه شور و اخلاص و آتش در دل، ووو (که من هم همین گونه هستم) هنوز نتوانسته ایم به جامعه نه حالا ایده آل و رویایی، بلکه به جامعه ای که حداقلها در آن رعایت می‌شود برسیم؟
مگر نه اینست که مشکل اصلی اینست که احساساتی هستیم و بیشتر از اینکه به عقلانی فکر کردن رو بیاوریم همیشه در تنور شور و شعر می دمیم؟ به جای اینکه به حد اقلها بپردازیم و گلیم خود را با پیروی از راههای شناخته شده از آب بکشیم، در پی در انداختن طرح‌نو هستیم. ا
این ایراد را سال پیش به‌آقای جامی گرفتم که به جای تئوری بافی در مورد رسانه “سبز” یک شبکه رسانه ای کارآمد درست کنید که این ملت در هجوم شایعه ها و تهمت ها و اخبار دروغ خود را نبازند. بعد از یک سال ایران ندا را داریم با پروژه بسیار زیبا و شاعرانه هر ایرانی یک فیلم. نمی گویم اینکار بد است و در دراز مدت موثر نیست، ولی جای خالی کار عقلانی و عملی لازم در شرایط کنونی بر اساس اصول را پر نمی کند. نتیجه اینست که روز به روز بیشتر از نا امیدی و یا به افراط افتادن دوستان و آشنایان در ایران می شنوم.
به خدا شما مسوولیید. شما روشنفکران نسل جدید ایران هستید که با قلم خود و برد رسانه ای که دارید می توانید ایرانیان را نسبت به کمبود هایشان (که اینرا می گویم چون کمبود ها و ٓظعف های شخصی خود من هم هست) آشنا کنید. به جای دمیدن بیشتر در این بالن باد شده، یک بار هم سوزنی به آن بزنید و بگویید که به جای شعار و شعر، کار فکر شده لازم است. از شما می پذیرند چون در کار خود کوشا و موفق بوده اید. چرا به جای این سوزن (که سوزنی است که درد آن امید و تلاش می آورد)، به مرحمی روی می آورید که ابتدا کرختی و سپس ناامیدی ناشی از کرختی و کاهلی می آورد، نمی دانم.
برا ی مثال عرض می کنم. همین جزوه ای که در مصر پخش شده در مورد اهداف جنبش و روشهای مقابله با پلیس، …فارغ از محتوای جزوه، نشانه یک کار فکر شده و منظم گروهی است که با هدفی مشخص تهیه شده. یک کار عقلانی و به دور از هر گونه احساسات ایده آلیستی یا تکروانه. چرا چنین چیزی در ایران کم است؟‌چرا کسی بر سر ما فریادی نمی کشد که تا تلاش نکنیم و هر ثانیه رنجی نکشیم تا گره کوچکی را باز کنیم، هرگز
گره های بزرگ باز نخواهند شد؟‌ نگویید نا امید نباش. همین فریاد من اینجا نشانه امید من است به اینکه چیزی را تغییر دهم. تا شما مثال های عملی از کردار درست و هدایت شده به جماعت ندهید (که تنها از کسانی مانند شما با امکانات شما بر می آید) احساسات افسار گسیخته و تئوری بافی و بی عملی ما ایرانیان ما را به همان جایی خواهد برد که تا به حال برده است.
با تشکر

Abbas گفت:

داریوش عزیز:
خیلی زیبا گفتی ” ایمان باید و امید. نباید چندان چشم در چشمِ مغاک بدوزیم که خود روزی به مانندِ آن شویم”
حق یار و یاورت