رضا گفت:

در پاسخ به انصافی:
شما حتماً سابقه‌یِ اتمی شدنِ پاکستان رو می‌دونید. هند و پاکستان دعوایِ تاریخی داشته اند که اونها رو به رقابتِ نظامی وادار می‌کرده. هر دو کشور برنامه‌یِ اتمیِ نظامی به موازاتِ هم داشتند. هندوستان که بمبِ اتمی‌اش رو آزمایش کرد، پشت بندش پاکستان بمب‌اش رو آزمایش کرد. نه امریکا و نه اسرائیل و نه هیچ کشورِ غربی و شرقیِ دیگه از اینکه بر تعدادِ کشورهایِ اتمی افزوده شده بود، خرسند نبود. حتماً به یاد میارید که کنگره‌یِ امریکا خواهان وضعِ تنبیه‌هایی برایِ این دو بود، ولی بعدش که ۱۱ سپتامبر پیش اومد و همکاریِ پاکستان برای حمله به افغانستان ضروری شد برای امریکا، امریکایی‌ها اتمی شدنِ هند و پاکستان رو به عنوانِ یک واقعیت پذیرفتند و با اون خودشون رو سازگار کردند. به یاد هم دارید که چند سال پیش که اسلام‌گرایانِ معارض تا نزدیکیِ اسلام آباد رسیده بودند، طرحی منتشر شده بود مبنی براین که امریکا سلاح‌هایِ اتمیِ پاکستان رو در شرایطِ بحرانی از خاکِ پاکستان به خارج منتقل کنه که اون سلاح‌ها به دستِ طالبانِ پاکستان نیفته. می‌خوام بگم که اتمی شدنِ پاکستان واقعیتِ ناخوشایندی بوده است که امریکا مجبور به پذیرش‌اش شد ولی همچنان دغدغه‌یِ امریکا هست که اون سلاح‌ها به دستِ بنیادگراهایِ اسلامی نیفته، حتماً همین الان امریکا برنامه‌ای برایِ این داره که در شرایطِ بحرانی سیاسی در پاکستان سلاح‌هایِ اتمیِ این کشور به خارج منتقل بشه، چه در قالبِ توافق با ارتشِ پاکستان چه بدونِ چنان توافقی.
حالا جوابِ سئوالِ “چرا غرب پاکستانی که گندم ممنوعه سلاح اتمی و آزمایش آن را خورده می تواند تحمل کند اما ایران را نه”:
با همه‌یِ خطری که دستیابیِِ پاکستان به بمبِ اتم برای امریکا و اسرائیل می‌تونه داشته باشه، خطرش به خطرِ دستیابیِ ایران به بمبِ اتم نمیرسه. برای چه؟ برای اینکه دستیابیِ پاکستان به بمبِ اتم عربستانِ سعودی رو مجبور نمیکنه تا اون هم در رقابت با پاکستان به بمبِ اتم دست پیدا بکنه، برایِ اینکه عربستان و پاکستان دشمنیِ اصولی‌ای با هم ندارند، به عنوانِ دو کشورِ اسلامیِ سنی مذهب متحدِ هم هم بوده اند، ولی دستیابیِ ایران به بمبِ اتم؛ ایرانی که به طورِ تاریخی معارضه و رقابت داره با اعراب، اون هم تازه‌ ایرانِ مدرنی که بدبختانه دولت-ملت‌اش از زمانِ رضا شاه بر پایه‌یِ یه جور ناسونالیسمِ باستانی و عرب‌ستیز استوار بوده، به اینجا ختم نخواهد شد که ایران اتمی باشد و همسایه‌هایِ عرب‌اش دست رویِ دست بگذارند و هژمونیِ اتمیِ ایران رو بپذیرند. بازی به اینجا ختم نمیشه؛ در صورتِ اتمی شدنِ ایران عربستانِ سعودی خیلی ساده سه چهار تا بمبِ اتمِ حاضر و آماده از پاکستان خریداری خواهد کرد تا موازنه‌یِ قوا به حالتِ قبل از اتمی شدنِ ایران برگرده. و این یعنی اینکه عربستانی که همیشه در معرضِ خطرِ سقوط توسطِ وهابیونِ موافق با بنِ لادن هست اتمی شده و این یعنی همه‌یِ دنیا در خطرِ تروریسمِ هسته‌ای خواهد بود. برایِ این هست که تحلیلگرِ امریکایی میگه حمله‌ به ایران به رغمِ همه‌یِ هزینه‌هایِ گزافی که داره، کم‌هزینه‌تره از اتمی شدن کلِ خاورمیانه هست که خود پیامدِ ناگزیرِ اتمی شدنِ ایرانه. این چیزیه که من می‌فهمم وقتی خودم رو در جایگاهِ تحلیلگرِ غربی می‌ذارم.
وقتی خودم رو در جایگاهِ یک تحلیلگرِ ایرانی میذارم باز می بینم که چنان وضعیتی به سودِ ایران هم نخواهد بود. اون موازنه‌یِ اتمیِ جدید بینِ ایران و اعراب تمامِ ابرقدرتیِ طبیعیِ ایران رو در منطقه‌یِ خاورمیانه از بین می‌بره. ارتشِ ایران یک جمعیتِ هفتاد میلیونی پشت خودش داره، در یک رویاروییِ کلاسیکِ نظامی ارتشِ ایران برتری داره به ارتش‌هایِ کشورهای عربِ خلیجِ فارس. اما وقتی ایران بمبِ اتم داشت و عربستانی که پیمانِ دفاعِ مشترک داره با همه‌یِ کشورهایِ فسقلیِ عرب، اون وقت قدرتِ ایران و قطر هم همتراز خواهد بود. اون وقت بستنِ تنگه‌یِ هرمز هم از دایره‌یِ تهدیداتِ ممکنِ ایران خارج میشه، برای اینکه عربستان بمبِ اتم داره، و اگه ایران بخواد تهدید به بستنِ تنگه‌یِ هرمز بکنه با تهدیدِ اتمیِ عربستان مواجه میشه، اون وقت دعوایِ ایران و امارات سرِ جزایرِ سه‌گانه هم واردِ فاز جدید میشه که ایرانِ دستِ بالا رو نداره. خلاصه جدا از اینکه افزودن بر ابزارِ ویرانگری توسطِ حکومتِ ایران بر رفاه فرد فردِ ایرانی نخواهد افزود، کلِ مزیت هایِ سوق‌الجیشیِ کشورِ ایران به واسطه‌یِ جمعیت و جغرافیا‌ش رو هم از بین می‌بره.
“علت عدم اعتماد آمریکایی ها به یک حرکت آزادیخواه ولی مستقل داخلی” هم همون طور که در نظرِ قبلی گفتم اینه که توانِ غنی‌سازی گر چه به معنایِ داشتنِ بمبِ اتم نیست اما به معنی تواناییِ داشتنِ بمبِ اتم هست. چه قدرت سیاسیِ ایران در دستانِ یک نظامِ دیکتاتوری باشه، و چه در دستانِ نمایندگانِ “یک حرکتِ آزادیخواه ولی مستقلِ داخلی” این ملازمه‌یِ بینِ توانِ غنی‌سازی و توانِ بمبِ اتم داشتن تغییری نمیکنه. غرب می خواهد از اتمی شدنِ ایران جلوگیری کنه، که از اتمی شدنِ خاور میانه جلوگیری کنه، که از تهدیدِ تروریسمِ اتمی بنیادگراهایِ اسلامی جلوگیری کنه. رقابتی که به طورِ تاریخی میانِ ایران و اعراب در خاورمیانه وجود داشته و داره و خواهد داشت، چه قدرت دستِ جمهوریِ اسلامی باشه و چه در دستِ جمهوریِ ایرانی، ممکن است دو سال دیگه یا بیست سالِ دیگه، به اتمی شدنِ ایران منجر بشه اگه که ایران توان اون رو (بخوان توان غنی‌سازی) داشته باشه، و بعد اتمی شدن اعراب هم پش بندش خواهد آمد. و وقتی رهبرانِ “حرکتِ آزادیخواهِ مستقلِ داخلی” تاکیدشون بر حقِ “غنی‌سازی” ایران کمتر از حکومتِ دیکتاتوریِ کنونی نیست، باید هم غرب حمایتی از چنان حرکتی نکنه.
به نظرِ من ترس امریکا از اتمی شدنِ اعراب هست تا از اتمی شدنِ ایرانِ مستقل و آزاد. منتها اتمی شدنِ ایران ناگزیر اتمی شدنِ اعراب رو به دنبال خواهد داشت.

انصافی گفت:

پاسخ به فیضی خواه:
اول از اشاره به پی درپی بودن آزمایش هند و پاکستان ممنونم.
دوم در پاگراف آخر به گمانم مصادره به مطلوب کرده اید. بنده می خواستم نشان دهم ترس و نگرانی آمریکایی ها که دنیا را از فناوری هسته ای ایران می ترسانند ریاکارانه و دروغین است وگرنه با خود بمب در جاهای دیگر کنار آمده اند. اینکه هدف جمهوری اسلامی ایران رسیدن به بمب یا توانایی تولید آن برای استفاده است نیازمند دلیل است.
سوم ببینید چرا آمریکا می تواند نقشه بکشد در صورت ایجاد مشکل داخلی در پاکستان بمب را ولو بدون هماهنگی با آن کشور خارج کند ولی نمی تواند چنین سناریویی بری ایران بچیند یا بمباران همه مراکز هسته ای ایران را به زمانی که چنین اتفاقی برای ایران می افتد موکول کند؟ چون نمی خواهد. اگر دنبال راه حل باشی پیدایش می کنی.
چهارم رقابت ایران و اعراب واقعی است ولی نرمال نیست. حکومتهای غیرمردمی و وابسته به آمریکا در کشورهای عربی باعث ضعف کشورهایشان شده اند. از طرفی قدرت و چالش این حکومتها با ایران هم به علت پشتیبانی آمریکا است. پس اینکه سرنوشت این رقابت په باشد و تا کجاها پیش برود بیش از ایران و اعراب به ایران و آمریکا وابسته است. بی جهت نیست که اعراب فقط این اواخر که غرب نیاز می دید ایران به جای غنی سازی به نیروگاه اکتفا کند اجازه داشتن چنین تاسیساتی را یافتند. اگر مساله خواست آنها بود با وجود قدرت مالی بالا و سابقه ۳۰ ساله رقیبشان در تلاش برای تاسیس نیروگاه اتمی انگیزه کمی نداشتند ولی چه در نیروگاه و گه غنی سازی و چه بمب مهم اجازه آمریکا و غرب به اعراب است و نه انگیزه آنها. همین الان هم ایران با وجود برتری توان نظامی متعارف هیچ رفتار خشنی نه با عربستان حتی با امثال امارات ندارد و حمایت آمریکا از این کشورها عامل اصلی این توازن غیرطبیعی بین ایران و آنهاست. باز هم اگر آمریکا دنبال حل مساله باشد چاره کار حمایت از عربستان در برابر احتمال حمله اتمی ایران است تا عربستان مثل ژاپن با وجود تهدید نیاز به ساخت بمب نداشته باشد.
پنجم می فرمایید آمریکا نگران این است که با سناریوی شما بمب هسته ای عربستان به دست اقاعده بیفتد ولی دوست عزیز همین الان عربستان از پیشرفته ترین تسلیحات نظامی کلاسیک بهره مند است که ایران سالهاست تحریم آنها را تحمل می کند (مشهورترینش هواپیما) یعنی آمریکا نمی ترسد این تجهیزات دست القاعده باشد در حالی که از دستیابی ایران به آنها می ترسد.
ششم بمب اتمی نه برای ایران مفید است و نه برای آمریکا ترسناک. یکی دو بمب ایران نه جوابگوی ۲۰۰ یا سیصد بمب اسرائیل است و نه جوابگوی چند هزار بمب آمریکا. راستی امروز غنی سازی توان تولید بمب محسوب می شود پس سالها مخالفت عملی غرب با ساخت نیروگاه اتمی را چگونه توجیه می شود کرد؟ من درک می کنم تحلیل گر آمریکایی چرا باید ایران را ترسناک جلوه دهد و هرچه بیشتر فکر می کنم بیشتر قانع می شوم که این ترس و نگرانی یک ژست لازم برای تضعیف یا حمله به ایران است. و به عنوان یک ایرانی دوست دارم دنیا بداند ایران حتی با بمب اتمی هم ترسناک نیست چه برسد به اتمال توانایی تولید آن.