خشایار گفت:

دوست عزیز ممنون از لینک پاسخ دکتر سروش. ولی آیا رادیو زمانه پاسخ آیت الله سبحانی به دکتر سروش را هم کار کرده است؟ یا فقط خبر تظاهرات “تکفیری” مردم قم برایشان داغ بوده است؟!
اتفاقا بی دینها گاهی حداقل در این “زمانه” بیشتر از دینداران به شناسایی تعریف و تحلیل آنچه که “دین” می نامندش محتاج هستند و این بر خلاف نظر شما الزاما ربطی به پذیرفتن “دعوت پیامبر اخلاق” ازطرف رادیو زمانه ندارد!
****
چرا دارد. وقتی خبر را به دقت و با مسئولیت پوشش بدهی یعنی کار اخلاقی می‌کنی و لابد زمانه پاسخ را منتشر کرده است که من چنین چیزی نوشته‌ام. لطف کنید و به صفحه‌ی زمانه بروید.

محمد رضا گفت:

سایت دکتر سروش ظاهرا فیلتر شده است. تنها منبه قابل اعتماد از نظر بنده فعلا شماهستید.

خبرنگار خبرگزاري فارس گفت:

آقای داریوش محمدپور عزیز!
خیلی داری تند می‌ری! اولا از طرف اقای سروش هیچ نامه‌ای به خبرگزاری ارسال نشده. من نمی‌دانم شما واقعا از کجا این قدر مطمئنی. ثانیا خبرگزاری امروز بخش‌هایی از نامه را با دیدگاه خودش منتشر کرد. و وقتی نامه به ما ارسال نشده باشد و ما خودمان از جایی دیگر از انتشار نامه مطلع باشیم، موظف نیستیم که متن کامل نامه را منتشر کنیم. به همین خاطر انتشار بخش‌هایی از آن نه تنها غیرحرفه‌ای نیست، بلکه کاملا حرفه‌ای است.
دوست عزیز! من شما را کاملا می‌شناسم و می‌دانم که چرا این‌گونه قضاوت می‌کنید، اما به نظر من بهتر است که قبل از این‌که اظهار نظری بکنید از صحت و سقم حرف‌هایتان مطمئن شوید. واقعا این جمله شما برایم عجیب بود: من خبر دارم و خبر موثق دارم، عین همین متن به خبرگزاری فارس هم ارسال شده است.
اگر تمام اخبار این منبع موثق‌ هین طور باشد، وای به حالش و وای به حال کسانی که از آن نقل می‌کنند!
————————–
دوست خبرنگار عزیز،
خدا به شما خیر بدهد. خیلی خوب است که منتشر می‌کنید. من با شما جدلی ندارم. خوب لابد دریافت نکرده‌اید. من عذر می‌خواهم. حتما راست می‌گویید. ولی گمان می‌کنم رادیو زمانه هم چیزی را مستقیما دریافت نکرده بود. آن‌ها هم به همان منابعی دسترسی دارند که شما دارید. لابد شماها خواب بوده‌اید و خبر را دیر دیده‌اید. ولی تمام حملات را شما منتشر کردید و انصاف، اخلاق و مسلمانی حکم می‌کرد‌ که عین پاسخ سروش را بلافاصله منتشر کنید. این‌ جای کار است که غیر اخلاقی است.
و البته تنها شما نیستید که مرا می‌شناسند. همه‌ی عالم می‌شناسند و البته خداوند از حال من آگاه‌تر است و از شما خیلی خیلی بهتر مرا می‌شناسد! و البته فرق بزرگ شما با خدا این است که شما به ظاهر آگاه‌اید یا حداقل فکر می‌کنید به ظاهر آگاه‌اید و خدا علاوه بر احاطه بر ظاهر آدمی از باطن او هم آگاه است و این چیزی است که به یقین شما از آن بی‌خبرید!
ما نه رندان ریاییم و حریفان نفاق
آن‌که او عالم سر است بدین کار گواست!
من عذر می‌خواهم اگر احساسات پاک خبرنگاری شما را آزرده‌ام. حتما متن کامل پاسخ سروش را بی‌کم و کاست منتشر کرده‌اید و شرط مسلمانی به جای آورده‌اید!‌ عذر مرا بپذیرید!
البته خواننده‌ی منصف از یاد نمی‌برد که متن پاسخی که شما منتشر کردید هم گزینشی است:
http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=8612140158
د. م.
**************
تکمله بر پاسخ: من تازه دسترسی به اینترنت پیدا کرده‌ام و می‌توانم مطلبی را که خبرگزاری فارس منتشر کرده است بخوانم. خوب، تبریک می‌گویم! واقعاً که خود پیداست از زانوی تو! این همه الدرم و بلدرم و رنجشِ خاطر و بعد آن همه بی‌اخلاقی و تحریف! خوب است که متن این نامه همه جا موجود است. بگویید اگر قصدتان تحریف حقیقت نیست، چی‌ست؟ بگویید که به فرض که شما دقیقاً اولین دریافت‌کننده‌ی آن بودید چه می‌کردید؟ کاری جز همین که اکنون کردید؟! کاش بیشتر قرآن می‌خواندید! کاش به قرآن مؤمن‌تر از این بودید که هستید!

حسین گفت:

فارغ از راستی آزمایی، دو نکته را در مورد این مجادله رو به تزاید متذکر می شوم:
۱) در روزگاری نه چندان دور (اواخر دهه شصت و اوایل دهه هفتاد) که بسیاری از جوانان عطشناک افکار احیاگرایانه دینی دکتر شریعتی بودند شاهد به بن بست کشاندن واکاوی و طرح افکار او بودیم. از جمله مبلغان و در عین حال منتقدان تفکر شریعتی، آقای دکتر سروش بودند که همواره سخنرانی ایشان در سالگرد مرحوم شریعتی بر هم می خورد. حال آنکه دیدگاه احیاگرایانه شریعتی اگرچه انتقاداتی به روحانیت سنتی داشت اما از یک طرف سعی در بازتعریف مفاهیم اخلاقی ای چون ایمان، توکل، عشق در حوزه خصوصی و مفاهیم اجتماعی اسلامی ای چون جهاد، شهادت و حج از طرف دیگر داشت. علیرغم تمام ایراداتی که به دیدگاه شریعتی وارد بود برایند آن، گرایش جوانان به سوی دین بود. این نقطه تاریخی درست همان جایی است که اگر اندیشمندان آزاده ای چون حضرت آیت الله سبحانی در حوزه علمیه، در حمایت از بسط و در عین حال نقد افکار شریعتی همت می گماشتند بدلیل خیل عظیم طرفداران آن مرحوم، امروزه زبان مشترکی با طیف جوان پیدا کرده بودند تا در چنین گذرگاههای حساسی آنان را از عقوبت مسیر آگاهی دهند. این زبان، همان زبان عقل گرایی است که آقای دکتر سروش سالها در رشد و بالندگی آن کوشیده و هم اکنون از آن سود می برد.
۲) نکته دیگری که حضرت آیت الله سبحانی به کرات آن را متذکر می شوند این شگفتی است که تربیت شده دبیرستان علوی و شاگرد ممتاز شهید مطهری چنین سخنانی بر زبان جاری کرده باشد. مگر در مصاحبه آقای دکتر سروش نیامده است که ” اندیشمندان سده‌های میانه غالباً این نظرها را به شیوه‌ای روشن و مدون بیان نمی‌کردند و ترجیح می‌دادند آن‌ها را در خلال سخنانی پراکنده یا در لفافه بیان کنند. آن‌ها نمی‌خواستند برای مردمی که توانایی هضم این اندیشه‌ها را نداشتند، ایجاد تشویش و سردرگمی کنند.” حال چگونه است که در روزگاری که به قول حضرت آیت الله، عوامل گمراه‌کننده طیف جوان، از ماهواره‌ها گرفته تا فیلم‌ها و رادیوها و افکار و اندیشه‌ها، همگی ایمان جوانان ما را نشانه گرفته‌اند، آقای دکتر سروش به ترجمه قبض و بسط شریعت به زبانی عریان و فارغ از لفافه های پیشین همت می گمارند. به نظر می رسد که خواستگاه این گشایش باب مجادله از یک بحث کلامی-فلسفی فراتر باشد. زیرا این بحث می توانست در بیانی که فقط برای اهل فن قابل درک است صورت پذیرد و یا به یادگار برای اندیشمندان نسلهای بعدی می ماند. آنچه مسلم است بد اخلاقی های صورت گرفته با او که در واژه “دولت احمدی” نمایان است او را به چنین مجادله ای کشانیده است. فکر می کنم قبل از اینکه این دو بزرگوار به ورطه مجادله ای بی پایان روی آرند، بهتر است به مبحث اخلاق (حداقل مستقل از دین آن) به عنوان تنها عامل نجات دهنده همگان، روی آریم. به نظر می رسد که در این مجادله همگی از پیش بازنده اند. اخلاق این گوهر فراموش شده در زندگی روزمره ما، هم اکنون شکیبایی رهبران و اساتید عرفان و اخلاق ما را نیز به چالش کشانیده است. هم اکنون که دین از سوی هر دو، سیاستمداران و دانشمندان ما به بازیچه گرفته شده است، اخلاق می تواند گره از کار فرو بسته ما بگشاید.

ملائی گفت:

سلام
درکنار مباحث فوق باید مواظب باشیم ودیگران را هم به این مواظبت سفارش کنیم که مبادا ما که تبلیغ ناپسند بودن تقلید کورکورانه در اصول اعتقادی را می کنیم ، خود در عمل کورکورانه تر از کوران اهل تقلید شویم.
تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل.