گاوخونی گفت:

درویش اگر قرار بود گفت‌وگو کند که می‌شد دوم خرداد!
فرهنگ صوفیانهء ما، و نه همه، فرهنگ «این گفت و برفت..» است، و نه «ایستاد و شنید که ..». این قرتی‌بازی‌ها واقعا محصول دوم خرداد و رضا براهنی و عوامل استکباری است.
انسان فقط با یک‌نفر گفت‌وگو می‌کند: زن‌اش!
*******
این آخری توپ بود. آدم فقط با زن‌اش گفت‌وگو می‌کند!

سوشیانت گفت:

برداشت اول شما از کلمه‌ی «گفت و گو» این بود: نزاع و مشاجره و دل‌خوری، دل‌گیری و کدورت! و برداشت دومهم که اشارتی به آن رفت: درویش اگر قرار بود دیالوگ کند که دیگر درویش نبود!
جسارتاً عرض می‌کنم: معناها و برداشت‌های شما شاید فقط برای خودتان کاربرد داشته باشد. شاید به واسطه‌ی همان اعترافی‌ست که کردید: یعنی نمی‌دانید ادبیات صوفیانه در حال حاضر چگونه است. و بعید می‌دانم که حتی با خواندن کتب صوفیان متاخر، دقیق متوجه شده باشید که عوالم ایشان در گذشته نیز چگونه بوده چه رسد به زمان حال. حتی شاید از پلورالیسم ذاتی بین سلاسل صوفیان بی‌خبر باشید یا چون شتاب‌زده بود از آن گذشتید. اگر تنها حافظ را چنان‌چه برخی دوست می‌دارند نه یک انسان معنوی [بدون تمام عقایدی که به‌نظر شما غلو آمیز می‌نمایاند مثل لسان الغیب بودن و الخ] بلکه حداکثر یکی که ۳-۴ تا رفیق درویش و این‌ها هم داشته و گاهی هم سرکی به این خانقاه‌ها می‌کشیده و چیزکی از ادبیات صوفیانه فهمیده بود، شاید برداشت‌های شما هم نزدیک به واقعیت می‌شد.
متاسفانه یا خوش‌بختانه من با گفتارهای کلاسیک و شسته رفته و تمام علمی درباره‌ی صوفیه و عرفا سخت مخالفم. و می‌پچندارم حلوای تن‌تنانی تا نخوری ندانی! باورهای امثال کلاسکیون‌های اتو کشیده در باب تصوف و عرفان شاید بسیار به کمک غربیان آمده باشد تا شناختی کلی و نه دقیق از طوایف ایشان به دست آورند اما مسلم بدانید که ایشان رفیقان کنار گود اند. تا دست ارادت به یکی از مشایخ حقه نداده باشید بعید است که بوی درستی از این عوالم شنیده باشید. خلاصه که با خواندن و حض صوری بردن از کتاب‌های صوفیان قدیم و جدید لذتی هم که حاصل می‌شود آنی نیست که یکی از جنس خودشان می‌برد.
بر می‌گردم به کلمه‌ی «گفت و گوی» حافظ و روده درازی را تمام می‌کنم. صوفیان عموماً در بین خود مراوداتی دارند که گاه برای دیگران نامفهوم است چنان‌چه خود فرمودید. در مقابل conversation در مقاماتی، look دارند. نظر بازی دقیقاً همین است که در بیت مشهور «در نظر بازی ما بی‌خبران…» آمده. شاید معترض بشوید که نظر بازی همان چشم‌چرانی‌های معمول است و حافظ هم یکی از رنود دخترباز، نمی‌دانم. برداشت من این چنین است که حافظ را عارف می‌دانم وعارفی بالحق لذا در واکاوی اشعارش غیر از ابیاتی که مشخص است اشاره‌اش به کدام موضوع دنیوی‌ست، تفسیر عرفانی را می‌پسندم و شما را نمی‌دانم. لذا «نظر» دارند که برای‌شان مرتبه‌ای والاتر از «گفت» دارد. اما جالب این‌که بسیاری از سلاسل در برابر غیر خود بسیار هم اهل «گفت و گو» هستند. اندکی هستند که دستور بر فاش نکردن اسرار طریقتی خویش دارند و دیگران اتفاقاً در پی روشن ساختن طریقت خویش برای مردمان دیگرند و به همین علت است که اصلاً عرفان نظری پیدا شد و کتاب‌ها نوشته شد در باب اخلاق صوفیان و توضیح طریقت ایشان توسط خودشان.
شرمنده اگر زیاد نوشتم.
****
عجب سخنرانی‌ای شد. پیداست که سخت اختلاف نظر داریم. باشد وقتی نوشتن‌ام به راه شد، نظرم را می‌نویسم!
پادکستی می‌سازم و چند نکته را توضیح می‌دهم. عجالتاً خوب است تمام خلایق این عبارات‌ات را برای عبرت چندین مرتبه به سبک ورد و ذکر بخوانند و با خود تکرار کنند، شاید تذکر و تنبهی حاصل شد!!!

«معناها و برداشت‌های شما شاید فقط برای خودتان کاربرد داشته باشد. شاید به واسطه‌ی همان اعترافی‌ست که کردید: یعنی نمی‌دانید ادبیات صوفیانه در حال حاضر چگونه است. و بعید می‌دانم که حتی با خواندن کتب صوفیان متاخر، دقیق متوجه شده باشید که عوالم ایشان در گذشته نیز چگونه بوده چه رسد به زمان حال. حتی شاید از پلورالیسم ذاتی بین سلاسل صوفیان بی‌خبر باشید یا چون شتاب‌زده بود از آن گذشتید»

سرور گفت:

عالی بود پادکست جالبی بود مطالبتان همه زیباست من هر روز به سراغتون می آم و از مطالبتون استفاده می کنم
موفق باشید
راز درون پرده ز رندان مست پرس
کاین حال نیست صوفی عالی مقام را