این صفحه به روی عموم اهل نظر و به ویژه وبلاگ‌نویسان باز است. مطالبی که در این صفحه منتشر می‌شود می‌تواند در حد یکی دو پاراگراف باشد تا مقاله‌ای مفصل. اما رویکردِ حاکم بر مطالب این صفحه نیاز به شرح دارد. اولین نکته‌ی مهم این است که من از نامزد شدن خاتمی برای انتخابات ریاست جمهوری ۸۸ استقبال می‌کنم و فکر می‌کنم تصمیم مهم و پرهزینه‌ای برای خود خاتمی و دلبستگان به آزادی و عدالت است. رویکردِ من، یک تفاوتِ مهم با سایر نگاه‌هایی دارد که این روزها در وبلاگستان و وب‌سایت‌های فارسی زبان یافت می‌شود: بنا بر این نیست که در این صفحه کسی مجیز خاتمی را بگوید یا انشاهای پرسوز و گداز در استقبال و دفاع از او بنویسد. این صفحه، با وب‌سایت‌هایی که برای تبلیغ شخص محمد خاتمی و نامزدی او ساخته شده‌اند تفاوتی گوهرین دارد، هر چند نهایتاً یکی از هدف‌های ایجاد چنین صفحه‌ای توفیق محمد خاتمی در انتخابات است.
در جامعه‌ی ما به قدر کافی احساسات و عاطفه پر رنگ است و عقلانیت توسری خورده است. در این برهه‌ی حساس، مجال میدان دادن به عاطفه و احساسات شاعرانه نیست. از آن سو، چنان‌که پیش‌تر هم نوشته‌ام، هرگز اجازه نخواهم داد کسانی که هنری جز تخریب شخصیت، دروغ‌پراکنی، ناسزاگویی و تهتک ندارند، اعتدالی را که در پی آن هستم از میان ببرند. در یک کلام، اساسِ مطالب این صفحه بر میانه‌روی استوار خواهد بود. این میانه‌روی هم باید در دفاع از خاتمی نمود داشته باشد و هم در نقد خاتمی. مطالب این صفحه می‌تواند شامل دفاع از مواضع خاتمی، نقد مواضعِ او (در گذشته، حال و آینده) و هم‌چنین توصیه‌ها و پیشنهادهایی برای طرح‌ها و برنامه‌های آینده‌ی خاتمی است. ما می‌توانیم و باید در ارایه‌ی شعار انتخاباتی به خاتمی سهمی مهم داشته باشیم. و گمان می‌کنم خاتمی باید قدردان چنین نگاهی باشد.
یک نکته‌ی بسیار مهمِ دیگر را باید ضمیمه‌ی این یادداشت و این افتتاحیه کنم. در بحبوحه‌ی انتخابات ریاست جمهوری پیشین، معلوم شد که وبلاگستانِ فارسی که عمدتاً جانب دکتر معین را گرفته بود، به رغم امیدهایی که داشت، شکست خورد. وزنِ وبلاگستانِ فارسی در آن زمان، همان بود. آیا امروز هم وزن‌اش همان است؟ من نمی‌دانم. اما این را می‌دانم که اگر شیوه‌ای یک بار شکست بخورد، معنای‌اش این نیست که بار بعد هم لزوماً شکست می‌خورد. در نتیجه، این یادداشت را من امیدوارانه می‌نویسم. چه بسا انتخابات آینده‌ی ریاست جمهوری در ایران مدیون مشارکت و مساهمت وبلاگ‌نویسان باشد. نظرهای ماست که می‌تواند خاتمی را نقد کند و خطاها و لغزش‌های گذشته‌اش را به او نشان بدهد. ما هم می‌توانیم به او بگوییم چه شیوه‌ای مطلوب ماست. این‌که نتیجه چه می‌شود در دستِ ما نیست.
برای این‌که مطلبی در این صفحه منتشر شود، مهم نیست که نویسنده مدافع خاتمی و نامزدی او باشد یا نه. شاید نویسنده طرف‌دار نامزدی میرحسین موسوی، کرباسچی، کروبی، قالیباف یا حتی احمدی‌نژاد باشد. آن‌چه برای من مهم است ارایه‌ی استدلال‌های محکم یا نظری درخور اعتناست. سخنان عوام‌فریبانه را همه می‌توانند همه جا بزنند. قطعاً کسانی هم هستند که مشکل‌شان با خاتمی، احمدی‌نژاد یا کروبی بسیار احساسی و شخصی است. تلاش من این است که تا حد امکان، توازنی میان عاطفه و عقل ایجاد کنم. کسانی که بخواهند در این صفحه مطلبی بنویسند، ترجیحاً بهتر است با نام واقعی خودشان (و نشانی صفحه‌ی اینترنتی‌شان) مطلب بفرستند. با این حال، اگر کسی به هر دلیلی تمایل به افشای نام‌اش ندارد، مادامی که از حدود و موازینی که من برای انتشار مطلب در صفحه مقرر کرده‌ام عدول نشود، مطلب‌اش با هر نامی که بخواهد منتشر خواهد شد.
زحمت لوگوی صفحه را هم طبق معمول امیرعباس ریاضی کشیده است. خدای‌اش خیر دهاد و خانه‌ی دل و جان‌اش آباد. خانه‌ی جهان‌اش نیز! نکته‌ی آخر این‌که: دوستان می‌توانند آستین بالا بزنند، در صفحه‌ی خودشان مطلب بنویسند و برای این صفحه نیز می‌توانند مستقلاً مطلب بنویسند. وقت زیادی نیست. فرصت کم است.
