اگر این فیلم تصادف (Crash) را ندیده‌اید، حتماً یک بار هم که شده ببینیدش. عمیقاً آدم را تکان می‌دهد. فیلمی است سرشار از تجربه‌های وجودی. هیچ کس نمی‌داند که کی‌ست و بعد چه خواهد کرد و چه خواهد شد. کارگردان هزار و یک صحنه‌ی غریب را که همیشه برای همه‌ی ما رخ می‌دهد کنار هم نهاده است. فرق‌اش این است که ما توجه چندانی به قبل و بعد ماجراها نداریم و همیشه یک رویه‌ی همه‌ی انسان‌ها را می‌بینیم و بر اساس همان قضاوت‌شان می‌کنیم. وقتی فیلم را می‌دیدم این بیت حافظ یکسره پیش چشم‌ام بود:
حکم مستوری و مستی همه بر خاتمت است
کس ندانست که آخر به چه حالت برود
خدا عاقبت همگی ما را ختم به خیر کناد!
حکم مستوری و مستی همه بر خاتمت است
کس ندانست که آخر به چه حالت برود
خدا عاقبت همگی ما را ختم به خیر کناد!
