مردم‌شناسی سایبرنتیک در وبلاگستان فارسی

آی جامعه‌شناسان! آی روانکاوان! آی مردم‌شناسان! بشتابید! بازار داغی در وبلاگستان فارسی بر پاست که می‌توان از آب همیشه گل آلودش ماهی‌های بزرگ گرفت! لحن طنز ماجرا را اگر کنار بگذاریم می‌توان الگوهای جالبی را از رفتار ما در وبلاگستان، موضع‌گیری‌ها و مخصوصاً کامنت گذاشتن‌ها در وبلاگ‌های مختلف بیرون کشید. (نمونه‌های عینی و مصادیق مشخص هم زیاد دارد: هستند کسانی که هیچ وقت وبلاگ نمی‌نویسند یا حداقل نام وبلاگ‌شان را رو نمی‌کنند، اما عاشق این هستند که در وبلاگ‌های مختلف کامنت بگذارند!).

این نوشته‌ی نویسنده‌ی وبلاگوار (که دست بر قضا روی وبلاگ‌ها دارد دکترا می‌گیرد) («کامنت‌ها: بازتاب رفتار اجتماعی ما») الحق که نوشته‌ای است بسیار به جا و ضروری. آن‌ها که گفته‌اند وجود داشتن امکان کامنت گذاشتن یا باز گذاشتن آن نشانه‌ی میزان دموکراسی و رواداری و مدارای ماست، این یک جا بدجوری اشتباه کرده‌اند. بله، باز گذاشتن بخش نظرها امکان تبادل نظر و گفت‌وگو و نقد را بیشتر می‌کند، اما نه لزوماً. فضای نقد در بخش نظرهای وبلاگستان فضای سالمی نیست، یعنی همیشه سالم نیست. کلی از آدم کار و انرژی می‌برد.

پیشتر بخش بزرگی از این نظرهای عجیب و غریب و ناهنجار را به حساب سوء تفاهم و سرسری خوانی گذاشته بودم. اکنون باید این را هم با آن افزود که بخشی از وبلاگستان دچار اختلال‌های رفتاری و فکری است. این‌ها صرفاً توصیف است. وضعیت واقعی وبلاگستان این است. طبیعت‌اش همین است، حداقل تا امروز. شاید فردا روزی وبلاگستان جهشی ژنتیک پیدا کرد و تکاملی فرا-داروینی حاصل شد و وضعیت کمی فرق کرد. اما فعلاً وضع همین است.

بایگانی