صاحب یک سبد آواز نو دارد کار تازه‌اش را ضبط می‌کند. مفارقت از اینترنت و وبلاگ هم در این برهوت سرعت (!) دارد رسم و عادت می‌شود دیگر. امیر حسین سام خواننده را به خدا می‌رساند تا یک خط از تصنیف را بخواند. خدا روزی هیچ تنابنده‌ای مکناد آهنگساز سخت‌گیر را! (دور از گوش و چشم آهنگسازان). دست به نقد، داشته باشید تصویر امیر حسین سام و سینا جهان آبادی را در میانه‌ی کار ضبط تصنیف‌ها در استودیو صحرای آقای میناچی تا در مجالی فراخ‌تر به شرح روزگار شتابنده‌ی تهران برسم.
این تصویر نقدِ نقد است. شاید نیم ساعت پیش ثبت شده است!
