بیا ساقی شبِ ما را چراغان گردان
خزانِ خاطرِ ما را بهاران گردان…
|
|
بنوشان یارا
از آن می ما را
که در جانِ مشتاقان شرار اندازد
گذار دل در کوی نگار اندازد
که بگویی: «ما کارک خویش با تو بردیم به سر / دست افشانان برون گریزیم ز در» و بگویی که«فُزتُ وربّ الکعبه». شادی از این عظیم‌تر؟
