فکر کنم لازم است این را در وبلاگ‌ام بنویسم. کسانی که این وبلاگ را می‌خوانند یا ای‌میل می‌زنند حق دارند بدانند چرا از من خبری درست و حسابی نمی‌آید. این روزها سخت گرفتار پروژه‌ای بزرگ در اداره هستم که به زحمت مجال وبلاگ نوشتن و حتی پاسخ دادن به ای‌میل‌ها پیدا می‌شود. در این یکی دو ماه اخیر بسیار پیش آمده است که ای‌میل‌های بعضی از ساکنان ملکوت هم بی‌جواب مانده است و ملکوت هم جز من مدیر دیگری ندارد. پس می‌شود سرزمینی سپرده به امان خدا! این روزها کمی با من مدارا کنید و صبوری بورزید. به زودی به حال عادی بر می‌گردم (یعنی امیدوارم این «زود» حسابی زود باشد و گرفتار کارهای تازه‌تر نشوم). اگر می‌بینید پاسخ بعضی ای‌میل‌ها را نداده‌ام، حمل بر بی‌ادبی و گستاخی نکنید. مشغله‌های کمرشکن و وقت‌گیر فراوان کاری فرصتی باقی نمی‌گذارند و ناچار به اولویت‌بندی کردن کارها می‌شوم. وبلاگستان این روزها بالاترین اولویت را ندارد، و گرنه حرف برای گفتن بسیار است و کارهای وبلاگستانی زیادی است که باید انجام داد.
اجازه بدهید مدتی در همین کنج عزلت کارها را اداره کنم. حتماً وقتی برگردم با دست پرتر باز می‌گردم. امیدوارم به زودی زود با فراغت بیشتر و ذهنی سرشارتر برگردم.
