sadra گفت:

ما به هیچ رو حق نداریم انتخاب آدمیان را قضاوت و داوری کنیم (مگر این‌که در تضاد و تزاحم با حقوق سایر آدمیان بیفتد) ولو با منظومه‌ی ارزشی و فکری ما سازگار نباشد.
chera?
————————–
شاید جایی را مبهم نوشته‌ام. مقصود این است که حق نداریم کسی را به خاطر انتخاب یک نقطه‌ی جغرافیایی خاص آن هم وقتی که ملیتی دیگر دارد ملامت کنیم و او را متهم به وطن‌فروشی یا دور ماندن از ریشه و فرهنگ‌اش کنیم. این تا این قسمت.
قسمت بعدش می‌رسد به انتخاب آدمیان در خیلی چیزهای دیگر: از دین و عقیده بگیر تا انتخاب شغل و لباس و رشته‌ی تحصیلی و الخ. دلیل هشدار هم ساده است: خیلی از ما به طور روزمره داوری می‌کنیم آدمیان را. و این داوری نخستین جایی را که نادیده می‌گیرد حق انتخاب داشتن آدمی است.
یعنی که بدیهی است که در پاره‌ای موارد ما انتخاب و اختیار آدمیان را داوری می‌کنیم. آدمی که ظلم می‌کند و می‌تواند نکند، اختیارش و انتخاب‌اش محل اعتراض ماست. اگر اختیار نداشته باشد در ارتکاب خطا که اصلاً کار عبثی است به او اعتراض کردن.
د.

مینو گفت:

نمی دونم چرا توقع داشتم کسی رو پیدا کنم که حرف از موندن رو “شعار” و “رمانتیک” ندونه.و البته کاش مثالی می زدید از کسی که رفتنش از ماندنش موثرتر بوده باشه. به هر حال از پاسخ شما ممنونم
—————
خوب اگر رمانتیک نیست و واقعی است، مایل‌ام بشنوم تغییری که می‌تواند ایجاد کند در چه سطحی است و تا چه اندازه؟ فراموش نکنیم در تمام این سی و چند سال گذشته هم کسانی بوده‌اند که پای‌شان را از ایران بیرون نگذاشته‌اند ولی در تمام این مدت وضع خیلی چیزها مرتب وخیم‌تر و بدتر شده است. باید پرسید که وقتی به ارزش‌یابی دایره‌ی تأثیر آن‌ها می‌پردازیم دقیقاً مرادمان چی‌ست؟ جامعه؟ حکومت؟ مردم؟ خانواده؟ نهادهای مدنی؟ مدرسه؟ افراد خاص؟ تا متعلق بحث روشن نشود توضیح دادن هم بی‌فایده است. این‌که بگوییم با ماندن من و شما نظام حکومتی مدنی‌تر می‌شود، چندان قابل دفاع به نظر نمی‌رسد.
د. م.