دیوژن گفت:

سلام . آنقدر این گروه دانشمند در خوف الهی غور کرده اند و از نعمات این دنیا دوری جسته اند که در شکلک ها هم تصاویر غنا آلوده می بینند.فرمایشی از رسول به یادم آمد که فرمود: از هر چه منع شوید به آن مایل می شوید. تمایلشان نشان از غنی نفسشان است

آزيتا گفت:

جناب داریوش خان اشک من یکی که در اومد، از خوندن مطلبتون. ممنون از نکته ظریفی که اشاره کردین. واقعا هم که ما ملت مقاومی هستیم

مرتضی گفت:

مرسی از مطلب عمیق و با معنایت. یاد همان روزی افتادم که عکس مجید توکلی را با لباس زنانه انداخته بودند و لی عکس العمل بقول شما خوش طبع بچه ها چه جالب بود , خیلی از پسرها به سبک یاران اسپارتاکوس که همگی فریاد زدند منم اسپارتاکوس همگی رو سری سر کردند و هرکس زیر عکسش نوشت منم مجید توکلی!!

درخت ابدی گفت:

تیتر “پرتو سخن” هم بدآموزی داره و باید به جای رقص از حرکات موزون استفاده می کرد تا کسی تحریک نشه. ممنون از این چشمه ی امید.

حامد گفت:

۱- پس از خواندن مطلب پرتو سخن، برای نویسنده اش و آن نشریه به شدت متاسف شدم.
۲- با این حال من خودم را و بسیاری از دوستان و آشنایان و اقوامم را جزو همان کسانی می دانم که در نوشته تان با الفاظی مثل «آنها» و «این غافلان» و…یاد کرده اید. هرچه فکر کردم این جملات به من یکی و کسانی که می شناسمشان اصلا نمی چسبد. چقدر راحت تهمت می زنید و قضاوت می کنید:
«رازِ زندگی درست همان‌جایی است که این غافلان به آن پشت کرده‌اند: امید، سرخوشی و شوخ و شاد بودن. و این‌ها همان چیزهایی است که سال‌های درازی است طرف مقابل می‌خواهد به حیله‌های مختلف از ما برباید و تا امروز نتوانسته.»
واقعا ما می خواهیم اینها را از شما برباییم؟ عجب!
———————–
دوست عزیز،
از فحوای نوشته دقیقاً همانی بر می‌آید که می‌گوید: غافلانی که شادی مردمان و امیدشان را می‌خواهند بربایند همان‌ها هستند که در هر لوگوی دنبال شهوات جنسی می‌گردند. شما هم دنبال همین‌ها می‌گردید؟ شما هم پیش چشم‌تان شیشه‌ی کبود داشته‌اید؟ اگر نه، که خوب نیستید شما از این جنس. اما خوب است نوشته‌ی بعدی را هم بخوانید. من این را می‌فهمم که جامعه طیفی از انسان‌های مختلف با علاقه‌ها و سلیقه‌های مختلف دارد. اما بفرمایید که سکوت در برابر ریخته شدن خون انسان‌ها هم ساده است؟ نادیده گرفتن آن‌ها هم ساده است؟ مسأله پیچیده‌تر از این‌هاست. ایمان و تقواست که فراموش شده است و بازیچه‌ی سیاست و قدرت – و پیداست که قدرت در دستان کیست.
اما گفتید «تهمت» می‌زنم. خوب است بفرمایید شما کجا صدای‌تان بلند شد که بگویید جمله به حسینیه‌ی جماران محکوم است؟ خوب است بگویید وقتی آیت‌الله جوادی آملی می‌گوید روز عاشورا را افراد دیگری هم بی‌حرمت کردند، چرا دیگران صدای‌شان بلند نمی‌شود؟ خوب است بگویید که حمله به مسجد آتشی‌ها را چه کسی مدیریت کرد؟ از این پرسش‌ها زیاد است. خیلی زیاد. و این‌ها پوشیدنی نیستند. متأسف بودن کافی نیست. مسأله این است که این شیوه‌ها تبدیل به خوی و خصلت عده‌ای شده است که نمی‌خواهند کشور روی آرامش به خود ببیند و شما هم که ظاهراً خود را از آن‌ها می‌شمارید،‌ گویا بدتان نمی‌آید این اتفاق‌ها بیفتد و البته صدای شما هم – اگر صدایی از شما بلند شود – قاعدتاً شنیده نمی‌شود! غیر از این است؟
این‌ها جملات خودِ شما در وبلاگتان است:
«منتظر معرفی و محاکمه قاطعِ عوامل درشت و ریز فاجعه حمله به کوی دانشگاه و جنایت کهریزک هستیم. منتظرِ تعیین تکلیفِ بدون مجامله پرونده قتل ندا آقا سلطان هستیم. قاتل او چه یک بسیجی بوده باشد، چه یک عامل سیا یا اینتلجنس سرویس، باید بدون تعارف هویتش مشخص شود و در صورت در دسترس بودن، مجازات شود. این وقایع نباید مشمول مرور زمان شوند. نباید ماستمالی و فراموش شوند. ما منتظریم.
اگر در سال ۱۳۷۸با عوامل حمله به کوی دانشگاه با جدیت و بدون مجامله برخورد شده بود، این حادثه در سال ۱۳۸۸ تکرار نمی شد و اگر با عوامل حمله امسال هم با جدیت برخورد نشود، این زشتی دوباره تکرار خواهد شد. ما منتظریم. این وقایع نباید مشمول گذشت زمان شوند. ما منتظریم. ما نباید اینها را فراموش کنیم.»
فکر می‌کنید چند نفر در ایران به خاطر گفتن همین حرف‌ها و ایستادن پای همین حرف‌ها امنیت و زندگی‌شان را باخته‌اند؟ مگر دعوای انتخابات سر چیزی غیر از همین حرف‌ها بود؟ که قانون درست اجرا شود و همه چیز به قول شما – به شیوه‌ی معمول – «ماست‌مالی» نشود؟ آن وقت شما می‌فرمایید که من به شما که نمی‌شناسم «تهمت» می‌زنم؟ کدام تهمت؟ آخر خوش‌خیالی هم حدی دارد!
د. م.