وبر می‌گوید: «سه نوعِ خالص اتوریته وجود دارد…». کارل فریدریش نوشته است که مدرنیت هم خودش نوعی سنت است و اصلاً مدرنیت بر ساخته از سنت است و عادت روزگارِ ماست که با طعنه و تحقیر از سنت در برابر مدرنیت حرف بزنیم… بانو دارد هم‌زمان از تلویزیون و کامپیوترش مسابقه‌ی بسکتبالِ المپیک تماشا می‌کند. حالا دیگر داشت تماشا می‌کرد. کرکره‌ی هر دو تا را کشید پایین و رفت. پنجره‌ی روبروی من، یعنی در بالکن، شیشه‌اش مدام دارد می‌گرید. قطره‌های اشک‌اش ساعت‌هاست از روی صورت‌اش فرو می‌غلتد. من می‌خواهم هانا آرنت بخوانم. غرق شده‌ام در نوشته‌های کلاسیک و سنتی. تازه فهمیده‌ام که فیلیپ ریف حرف چندان مهمی در نقد وبر نگفته است. کتاب‌اش حوصله‌ی آدم را سر می‌برد. می‌روم باز هم درس بخوانم. شاید فرجی شد!