نهایت مهر
دیشب ضمنِ فیلمی، قطعه‌ای از آوازِ دولتمند خالوف، خواننده‌ی بنام تاجیک رو گوش می‌دادم که این ابیاتو می‌خوند (فکر کنم مالِ میر سید علی همدانی باشه):
هر که ما را یاد کرد ایزد مر او را یار باد / هر که ما را خوار کرد از عمر برخوردار باد
هر که اندر راهِ ما خاری فکند از دشمنی / هر گلی کز باغِ وصلش بشکفد بی‌خار باد
در دو عالم نیست ما را با کسی گرد و غبار / هر که ما را رنجه دارد راحتش بسیار باد
به این می‌گن آخر عاشقی!
Menu
