در این بنای خاکی ذرات خفته‌جان
گویی ورود تو،
پیوند مهر دارد با روح خاکیان.
هر چند روز آمدنت،
در ماه مهر نیست.
با مهرِ ماه بود تمام وجود تو!
اسفندگان من!
ای جاودانه عاشقِ دوران!
معمار عشق بودی،
در خاک خسته‌ی بر باد رفته‌ام!
امروز هم،
هر روزِ من تویی.
هر لحظه‌ی خجسته‌ی اسفند ماهی‌ات،
خاکستر خموشی دیرینه‌ی مرا
همزاد شعله‌ها،
همراه بارقه‌ای پاک کرده است.
ای تابناک مهر فروزان عمر من!
ای پاک‌تر الهه‌ی شیرین خسروان،
ای زاده‌ی کیان!
امروز شاد باش و هماره تو دیر زی!
