راهبرد تسطیح میدان سیاست در ایران به خیال من چنین پیش رفته است: برکشیدن پایداری‌چی‌ها در برابر تمام صف‌بندی‌های دیگر سیاسی در ایران (از جمله اصلاح‌طلبان مختلف). این‌ها با احمدی‌نژاد به ویژه در دور دوم قوت گرفتند (صادق محصولی امپراتوری مالی‌شان بود) و حالا به جلیلی رسیده‌اند.
حالا به یکی از نقاط حساس تثبیت امپراتوری پایداری‌چی رسیده‌ایم. آیا جامعه‌ی ایرانی تمام ایران را دودستی تقدیم جبهه‌ی پایداری می‌کند (به امید این‌که باعث زوال زودرس جمهوری اسلامی شوند) یا اولین گام را برای پس راندن این طایفه‌ی متوهم، منحرف و ثروتمند برمی‌دارد؟
پزشکیان اگر رییس جمهور بشود اولین کارش این خواهد بود که تکلیف پایداری‌چی‌ها را برای مردم روشن کند. نورتاباندن به پستوها و دخمه‌های بی‌خردی این طایفه‌ی متوهم کلیدی‌ترین کار است. باید با عدد و رقم و روی کاغذ و به زبان بسیار ساده نشان داد این‌ها چقدر از مرحله‌ی زندگی پرت‌اند.
آدم‌های‌شان را باید شناسایی کرد (جلیلی تابلوی ان‌هاست). تفکرشان را باید تشریح کرد. در مقابل تفکر آن‌ها، تفکر بدیلی را باید جلوی مردم گذاشت که به روشنی حکایت از انتخاب عقلانی‌ترین و ساده‌ترین راه حل مسئله کند. از پیچیدگی و مغلق‌گویی باید پرهیز کرد. اصل سادگی است.
مغلق‌گویی ویژگی مشترک انشاهای سعید جلیلی و نوع بیانیه‌های روزنه‌گشایی است. سیاست و زندگی روزمره برای نخبگان – به تنهایی – نیست. زندگی متعلق به عموم مردم است. فهم از سیاست و فهم از دین نیاز به پوست‌اندازی دارد و این اتفاق در شرف وقوع است.
دقت کنید که جلیلی پایداری‌چی به وضوح از رفتن به سوی زبان دین پرهیز دارد (بنگرید به یادداشت درخور تأمل دکتر رضا منصوری) و خودش را مدیر و مسلط و متفکر راهبردی نشان می‌دهد (تشخیص داده است که مردم از دین‌داری بیزارند). پزشکیان به زبان دین صحبت می‌کند ولی زبانی متفاوت از زبان قدرت و حاکمیت (این تفاوت را باید با شفافیت بیشتر نشان بدهد).
یکی از وظیفه‌های پزشکیان در روزهای آتی نشان دادن این نکته است که دین‌داری و خردورزی با هم سازگارند. تکلیف او نشان دادن تناسب بین دین و دنیاست. دین برای انسان است نه انسان برای دین. این‌ها مضامین فکر پزشکیان باید باشند. درست مثل موسی صدر.
پایداری‌چی‌ها عینیت ستیز بین دین و عقل و ناسازگاری دین و دنیا هستند. این را باید مو به مو برای مردم تشریح کرد. جلیلی یک فرد نیست. نماینده‌ی یک تفکر خزنده است که تا به حال با استواری تمام کانون‌های قدرت را از زمان احمدی‌نژاد تصرف کرده و جلو آمده است.
