شجریان آوازهایی خصوصی دارد که هر چند گاهی اوقات کیفیت خوبی ندارند ولی ظرایف و لطایفی دارند شگفت‌آور. از جمله این آواز که با نی محمد موسوی و سنتور پرویز مشکاتیان است در بیات ترک روی غزل حافظ. به ویژه به آن‌جایی توجه کنید که شجریان مصرع «گیسوی چنگ ببرید به مرگ می ناب» را میخواند و تحریری که روی مصوت‌های کلمات می‌دهد. بعد هم که البته روح‌الارواحی می‌آید روح‌انگیز.
این‌جا تمام آواز خصوصی را نیاورده‌ام و فقط جایی را آورده‌ام که این غزل را میخواند. بعدش غزل «تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود» را میخواند در ادامه‌ی روح‌الارواح. این را جداگانه اضافه می‌کنم.
