عمارت کن مرا آخر که ویرانم به جان تو

حلقه‌ی ملکوت و وبلاگ ملکوت مدت‌های مدیدی است که متروک مانده است و به علل مختلف – ازجمله  به خاطر سیطره شبکه‌های اجتماعی مختلف – وبلاگ‌ها به طور کلی رو به زوال نهادند. اما متن‌های ما و آن‌چه نوشته‌ایم باقی است. از جمله آخرین بازمانده‌های حلقه‌ی ملکوت سیبستان بود که در ماه‌های اخیر به خاطر مشکلات عدیده‌ی فنی که دیگر رسیدگی به آن‌ها از عهده‌ی من ساخته نبود، نقل مکان به صفحه‌ی تازه و مستقلی کرد. لذا آن‌چه امروز در ملکوت باقی مانده است همین تک‌درخت و اصله‌ی اصلی است. این دو دهه‌ای که ملکوت به صفت حلقه کار می‌کرد، جمعی را گرد هم آورد و گروهی در این باهمستان نوشتند و به رونق فضای وبلاگستان فارسی افزودند.

صورت و سیرت ملکوت حالا دگرگون شده است. دانیال – رفیق نازنین سالیان من – زحمت ترمیم و عمارت وبلاگ‌های من و مهدی و شهزاده را کشید. آن‌چه را در فرایند نقل مکان و ترمیم از دست رفته است، می‌کوشم به تدریج بازگردانم از جمله پاره‌ای از فایل‌های موسیقایی را.

نخستین روز زمستان‌تان به خیر و شادی. باشد که کوتاهی شب‌های خزانی، نوید درآمدن صبح خرمی بهاری را برای ایران و ایرانیان در پی داشته باشد.

بایگانی