هم سوخته شمع ما،‌ هم سوخته پروانه

نغمه‌ی امروز را،‌ باز هم، قطعه‌ای را گذاشته‌ام که کویتی‌پور خوانده است. در ایران که بودم بسیار به ندرت پیش می‌آمد که حتی نام این آدم به گوش‌ام بخورد، اما این‌جا می‌بینید که چندین مرتبه است پای او به ملکوت باز شده است! به هر تقدیر، قطعه‌ی امروز تقدیم است به میرزا محمد خان متین که علاقه‌ای عجیب دارد به کویتی‌پور. میرزا محمد خان، زمانی صاحب حجره‌ای مجازی و مخیل در سرزمین ما بود که یکی از راه رسید و نام آن وادی را بر حجره‌ی خویش نهاد! اما میرزا محمد خان هنوز هم صاحب هیچستان است، هر چند در هیچستان ملکوت کس دیگری می‌نویسد و سال به سال حجره‌اش را گرد‌گیری می‌کند.
حال او بنشیند و گوش بدهد که:
یاران چه غریبانه رفتند از این خانه . . . و یاد عملیات‌های جنگ در غرب کشور بیفتد و داغ‌اش تازه شود.
پ.ن. بهتر است از همان قسمت نغمه‌ی روز به این قطعه گوش دهید تا این‌که بخواهید روی لینک بالا کلیک کنید.

بایگانی