جلال سرفراز و سنگ و صخره

ولیعهد درگاه مقیمانِ جدیدی را به خاکِ ملکوت کشانده است. یکی که امروز اولین مطلبش را نوشت، جلال سرفراز است با صفحه‌ی «سنگ و صخره». قبله‌ی عالم چندان غرق وادی‌های دگر است که او را تا همین امروز نمی‌شناخته است. باری آنها که او را می‌شناسند، حتماً می‌دانند که کیست. خودِ او هم یادداشت کوتاهی نوشته است و توضیحکی درباره‌ی صفحه‌اش داده است. مایه‌ی مسرت خاطر و خشنودی عمیقِ قبله‌ی عالم است که مقامِ ولایتعهدی شأن و منزلتِ ساکنانِ درگاه را منظور نظر داد و اعتنای وافی به وجهه‌ی ارضِ خلدآشیانِ ملکوت دارد. منتظرم تا دانیال را اگر فرصتی بود، لوگوی مناسبی برایش طراحی کنیم. عجالتاً همین.
طغرای مبارک همایونی.
پ.ن. متن موشحِ توضیحات ولیعهدِ ارض مقدسه:
«قبله ی عالم به سلامت، شأن نزول صفحه ی سنگ و صخره حضور ملکوتی و پر جلال حضرت دوست، جلال سرفراز در برلین است. هنگامی که جوانکی بودیم در کار خواندن و پرسه در حاشیه، جلال سرفراز شاعر و روزنامه نگار بود، و آبگوشت با زعما می خورد.
شب های شعر انستیتو گوته و ماجرای آن ده شب که بر ما آمد، با همت جلال آمد. جلال به گمان من در جای خود اینک قرار ندارد، و با به تصور ولیعهد بارگاه ملکوتی جلال تا اندازه ی زیادی قربانی شد، و حقش بیش از اینی بود که هست. نقاش خوبی هم هست، و سوابقش در روزنامه ی کیهان یکی دو سال قبل از انقلاب پوشیده نیست. کارها کرده است. و کاش به خودش بیشتر می رسید و جلال سرفراز شاعر را تنها نمی گذاشت.
ولیعهد همین جا مقدمش را به حلقه ی ملکوت گرامی می دارد و امیدوار است که جلال خود بگوید که کیست و می دانم که در این صفحه یا وبلاگ یا نشریه ی شخصی آزاد، او دستی به سر آن شاعر تنها بکشد.
عمر قبله ی عالم مستدام
جسارت است- مقام ولایتعهدی»