چند نکته‌ی مهم:
1. امروز از مددِ مشارکت اهالی ارضِ ملکوت، در راستای سیاست توسعه‌ی آستانه‌ی مبارکه، فضای سایت را افزایش دادیم و فایل‌های طربستان را که بر روی سایت محسن بودند در سایت خودمان نیز آوردم. البته فایل‌های موجود در سایت محسن کماکان موجودند مگر اینکه خودش بخواهد آنها را پاک کند که فضایی را اشغال نکنند. باری، دلیلش این بود که خودم از اینجا نمی‌توانستم آن صفحه را باز کنم. لذا منتقلشان کردم به همین جا. توضیح بدهم که بعضی از سایت‌ها را که در ایران هستند، منجمله همین پنجاه سال موسیقی ایران را من نمی‌توانم از خانه باز کنم.
2. از آن جا که تعداد وبلاگ‌های حلقه‌ی ملکوت رو به افزایش است، تصمیم گرفتیم مقرراتی را بر نوشته‌های دوستان حاکم کنیم تا انضباط و قواعد لازم را در خصوصِ حضور در ملکوت رعایت کنند. به گمانِ من وقتی که دایره‌ی نویسندگان اینقدر وسیع باشد و همگی سلایقی متفاوت داشته باشند، دیگر نمی‌شود هر کس هر چه دلش خواست بنویسد (به استثنای خودم که صاحب اینجا هستم). یعنی مقصودم این است که باید قواعدی باشد که مانعِ هرج و مرج یا احیاناً تهتک به افراد را بگیرد و نوشته‌ها مبتنی بر ضوابطی باشد.
درست است که هر کسی بر حسب فکر خودش می‌نویسد و کسی نمی‌تواند مسئولیت اندیشه‌ی دیگری را بر عهده بگیرد و لزوماً نباید یک نفر را به خاطرِ سخنان همسایه‌اش ملامت کرد، اما به هر حال باید شأنِ این مجموعه را حفظ کرد. این سخنان را مشخصاً برای ایگناسیو و پیام می‌گویم تا در نوشته‌ها و سبک سخن گفتن و حتی به کار بردن عباراتشان دقیق‌تر باشند. برای پیام نوشته بودم که چندان کار درستی نیست که در وبلاگ هر روز تنها دو خط بنویسیم و پنج تا مطلب آخرت فقط لینک به یک جای خاص باشد. این کار صورت خوشایندی ندارد. برای اینکه بهانه‌ای نداشته باشد برایش لینکدونی درست کردم که آن لینک‌ها را به آنجا ببرد و در متنِ وبلاگش مطلبِ سنجیده و حساب شده بنویسد.
ایگناسیو هم که در مطلبِ «جنبشی با یقه‌ی چرک» سخنانِ درشتی گفته است و برخی حرمت‌ها را بدجوری شکسته است. اینها را برای خودمان در داخل حلقه‌ی ملکوت می‌گویم که اگر بخواهیم این مجموعه تداوم داشته باشد و وزن و اعتباری بیابد، باید اینها را لاجرم رعایت کرد. از این رو تصمیم گرفتیم که با متقدمین و بزرگانِ سلف، مشورتی بکنیم و چیزی شبیه آیین‌نامه یا یک مانیفست حساب شده برای وبلاگ‌هایمان طراحی کنیم و به عنوان مرجع بگذاریم اینجا. در همین چند روز آینده با مشورت عباس معروفی، کاتب کتابچه، صاحب سیبستان و ماه‌منیر و احیاناً سایر دوستان این را تدوین خواهیم کرد و روی سایت می‌گذاریم تا نصب‌العین دوستان باشد و خدای ناکرده کاری نشود که نه از تاک نشان ماند و نه از تاک‌نشان!
عزت دوستان و یاران مزید!
پی‌نوشتِ مهم: این مطلب دوم پیشنهاد کاتب کتابچه بود. دیشب به او گفتم که این سخن را به مشورت و رفراندوم بزرگان یا کل ساکنان ارض ملکوت می‌گذاریم. فعلاً تا همه‌ی مقیمانِ این دیار نظر نداده‌اند، این رأی همایونی در حالِ تعلیق است!
