این تصنیف «ملکا ذکرِ تو گویم» که شجریان خوانده است از آن تصنیف‌هایی است که برای من خاطرات دانشکده‌ی ادبیات را زنده می‌کند. آن مکث کوتاهی که شجریان پس از خواندن کلمه‌ی ملکا می‌کند برایم بسیار دلنشین بود همیشه. غزلِ آوازِ افشاری هم که شاهکاری است با تارِ هوشنگ ظریف و کمانچه‌ی استاد بهاری مرحوم.
Menu
