پیشتر زانکه شود کاسهی سر خاک انداز
این یک دو دم که مهلت دیدار ممکن است / دریاب کارِ ما که نه پیداست کارِ عمر
امروز که در دستِ توام مرحمتی کن / فردا که شوم خاک چه سود اشک ندامت
فرصت شمار صحبت کز این دو راهه منزل / چون بگذریم دیگر نتوان به هم رسیدن
یعنی اینکه: «گل گلدونِ من شکسته در باد . . .»، اگه اینا یادت میاد!
مطلب مرتبطی یافت نشد.