دیشب تلویزیون بی‌بی‌سی فیلمی را نشان داد با عنوان «خلاصه‌ی همه‌ی ترس‌ها». داستان فیلم از این قرار است که یک گروه تروریستی بمبی اتمی را در بالتیمور منفجر می‌کند و ظاهر قضیه طوری نمایش داده می‌شود که دستور انفجار بمب را رییس جمهور روسیه داده است. پیش از آن حمله‌ای شیمیایی به گروژنی در چچن می‌شود و باز هم ظاهر قضیه طوری است که همه چیز زیر سر دولت روسیه است. درست وقتی که دو کشور آمریکا و روسیه در آستانه‌ی جنگی اتمی قرار دارند، دقایقی پیش از پرتاب موشک‌ها، یک گزارش‌نویس سیا می‌تواند سرنخ ماجرا را یافته و نشان دهد که یک نئونازی همه‌ی این انفجارها را ترتیب داده است تا آمریکا و روسیه را در برابر هم قرار دهد برای این‌که کمونیست‌ها و کاپیتالیست‌ها یکدیگر را نابود کنند و تنها فاشیسم باقی بماند!
کمی به سناریو و وقت‌شناسی تلویزیون دقت کنید. در بحبوحه‌ی جنجال‌ها بر سر قتل افسر اطلاعاتی سابق روسیه در لندن، هنوز هیچ کس مستقیماً گریبان پوتین را نگرفته است. فکرش را بکنید که فردا مدعی شوند دو سه نفر مأمور اطلاعاتی خودسر (!) یکی از دشمنان بی‌خطر پوتین را کشته‌اند و روح پوتین از آن بی‌خبر بوده است.
یکی از نکات جالب فیلم این است. زمانی که رییس جمهورهای آمریکا و روسیه مدام دارند برای هم خط و نشان می‌کشند و همدیگر را ملامت می‌کنند، ناگهان رییس جمهور روسیه با عصبانیت بر می‌گردد و به رییس جمهور آمریکا می‌گوید که تو مرا به خاطر گروژنی ملامت نکن. شما خودتان دست‌تان به خون مردم ناگازاکی و هیروشیما آلوده است! راستی در دنیای سیاستِ امروزی واقعاً چه کسی صلاحیتِ اخلاقی دارد که بگوید چه کسی می‌تواند و باید دسترسی به سلاح هسته‌ای داشته باشد؟ ممکن است یکی بیرون از بازی‌های سیاسی وجود داشته باشد که بتواند مرجع اخلاقی قابل اعتمادی باشد؟ به نظر من این مرجع مطلقاً نمی‌تواند هیچ یک از کشورها و سیاست‌مدارانی باشند که خود سلاح هسته‌ای دارند یا نقشی در جنگی هسته‌ای داشته‌اند. ناظر بی‌طرف کی‌ست تا این تیغ را از کف زنگیِ مست (همه‌ی زنگی‌های مست) بگیرد؟
