حافظ دو غزل ناب دارد که پرویز مشکاتیان روی آن‌ها آهنگ‌هایی درخشان و بی‌بدیل ساخته است. مطلع یکی این است:
گلعذاری ز گلستانِ جهان ما را بس
زین چمن سایه‌ی آن سروِ روان ما را بس
و این غزل دریایی است از لطافت، معنا و حکمت. این غزل را زنده‌یاد ایرج بسطامی در آلبوم مژده‌ی بهار در شور خوانده است.
دیگر هم مطلع‌اش این است:
ترسم که اشک در غمِ ما پرده‌در شود
وین رازِ سر به مُهر به عالم سمر شود
آهنگ روی این غزل که ساخته‌ی مشکاتیان است، یک بار با صدای افتخاری خوانده شده و یک بار با صدای بسطامی. این غزل را با صدای بسطامی قبلاً در ملکوت آورده‌ام. «مقام صبر» با صدای افتخاری را هم به خاطر این غزل حافظ هم می‌آورم. این تصنیف در راست‌پنج‌گاه ساخته شده است. شاید به تدریج درباره‌ی ابیات دیگر این دو غزل چیزی بنویسم یا در زیر همین مطلب بیفزایم. عجالتاً این دو قطعه را گوش بدهید.
|
|
