حجره‌ی تازه‌ای گشوده‌ام برای میهمانان ملکوت که در آن‌جا می‌توان شاهد گفت‌وگوهایی بود فارغ از حال و هوای وبلاگ خودم. اختلاف حس و حال و تفاوت میان نثر و نوشتار من با سخنان دیگران باعث می‌شود این وبلاگ از آن‌چه هست فاصله بگیرد. از این پس، هر چه نوشته از مهمانان بیاید، به ضیافت‌خانه‌ی ملکوت خواهد رفت. در این میان، احباب صاحب‌نظر اگر نظری دارند برای بهبود آن صفحه، می‌توانند در ذیل مطالب همان حجره یا در همین‌جا مرقوم بفرمایند.
پ.ن. دقایقی پیش، مطلبی از کاتب کتابچه‌ی سابق، مهدی خلجی از راه رسید در ادامه‌ی بحث‌های مربوط به شریعت عقلانی. مقدمه‌ی نامه‌ی او را می‌آورم و اصل مقاله‌ی مفصل او را به ضیافت‌خانه می‌برم تا مطلب او را به عنوان «فقه و بن‌بست‌های آن» بخوانید.
این است عبارات آغازین نامه‌ی خلجی:
«داریوشِ عزیز
دوباره و دیگر نمی‌خواستم بر صحیفه‌ی گل و گلزار تو خطی بکشم. اصرارِ دانش‌جویانه‌ی تو برای دامن زدن به بحثِ «شریعتِ عقلانی» و داستان این احوال که امروز مراست، یادم از خواجه‌ی شیراز آورد که، اشکِ حرم‌نشینِ نهان‌خانه‌ی مرا / زان‌سوی هفت پرده، به بازار می‌کشی. حالا که کار سهل است، اگر تو زحمت این بار می‌کشی، قلم‌اندازی روانه‌ات می‌کنم. امیدوارم در روشن‌گری بیشتر مرزها و معناهای جستارِ عقل و شرع کارگر افتد. در انتظار نقدهای دیگران از جمله، صاحبِ ارج‌مندِ وب‌لاگِ شریعتِ عقلانی، می‌مانم.
مهدی خلجی»
