۰
دعا و غزل…
۱. هر که اینها را میخواند، ما را به دعا یاد دارد، باشد که فتوحی و بسطی در آید!
۲. «اندر غزلِ خویش نهان خواهم گشتن / تا بر دو لبات بوسه دهم چونش بخوانی»