دعا و غزل…

۱. هر که این‌ها را می‌خواند، ما را به دعا یاد دارد، باشد که فتوحی و بسطی در آید!

۲. «اندر غزلِ‌ خویش نهان خواهم گشتن / تا بر دو لب‌ات بوسه دهم چونش بخوانی»