تبریکات وبستانی برای بالاترین؛ و هفتان با تأخیر

سایت بالاترین یک‌ساله شده است. پیش‌تر بارها خواسته بودم درباره‌اش بنویسم. یا مجال‌اش پیش نیامده بود یا بهانه‌اش. هر چه هست، بالاترین در این مدت یکی از مرجع‌های ثابت و مفید برای من بوده است. در مقایسه، صبحانه روز به روز – به نظر من – کیفیت‌اش را از دست داده است. درست است که بعضی چیزها را می‌شود در آن یافت. ولی سیستم کار کردن بالاترین را من سخت دوست دارم. آن غوغاها درباره‌ی این‌که بالاترین دموکراتیک هست یا نیست، زایده‌ی معمول طرز فکر ایرانی ما و جنگ و جدل‌های همیشگی وبلاگستان است. برای من مهم استفاده‌‌ای است که از بالاترین کرده‌ام و بهره‌ی خوبی داشته است. کیفیت‌اش خوب بوده است. بالاترین لینکستانی متنوع و متکثر است که هر جور لینکی در آن یافت می‌شود و سیستم امتیازدهی‌اش هم بهترین مکانیزم برای متعادل کردن آن است (بر خلاف مثلاً صبحانه که هرگز چنین سیستمی نداشت).

از آن طرف باید درباره‌ی هفتان هم بنویسم که سالگردش مدتی پیش فرا رسید و من طبق معمول سخت گرفتار کار و مشغله‌های مختلف بودم و مجال نوشتن چیزی فراهم نشد. هفتان بدون تردید یکی از لینکستان‌های وزین و حسابی فرهنگی وبلاگستان فارسی است. آن‌قدر جدی و وزین است که گاهی اوقات حتی فهم‌اش برای من سخت می‌شود! ولی به نظر من هفتان تمایل شدیدی به ادبیات و به ویژه ادبیات داستانی و فیلم دارد (الآن آمار ندارم؛ حسی می‌نویسم). با تمام این‌ها، هفتان از سایت‌های بسیار معتبر فضای وب فارسی است. صاحب هفتان از همان آغاز از من خواسته بود گوشه‌ای از کار را بگیرم، اما بعد از این همه مدت برای من فقط شرمندگی‌اش مانده است. هر چه با خودم فکر می‌کنم می‌بینم همین که توانسته‌ام سر و سامانی به ملکوت بدهم و سر پا نگه دارم‌اش خیلی کار کرده‌ام! مگر آدم چقدر توان دارد؟ (البته شکراللهی توان‌اش از من یکی بیشتر بوده است!) هر چه هست، عمر هر دو دراز باد و بنیان‌گذاران را خیر دنیا و عقبا نصیب.