امروز وبلاگ نه چندانِ تازه‌ای رسماً به جمع حلقه‌ی ملکوت می‌پیوندد که سال‌هاست پرده‌نشین مُلکِ ملکوت بوده است؛ در واقع از همان روزهای نخست راه‌اندازی ملکوت در این‌جا به همتِ یارِ دلنوازِ نادیده‌ای که از دوستان مشترکِ ماست، احمد هاشمی صاحبِ صفحه و صحیفه‌ای در ملکوت بود هر چند آن حجره دایماً خاک می‌خورد تا همین روزها. و این همان مصداق «پرهیز»ِ صاحب «دیدار» است!
گمان نمی‌کنم نویسنده‌ی خانه‌ی «دیدار» حاجتی به معرفی داشته باشد. قلم، بیان، اندیشه و خیالِ او خود گویای کیستی اوست. به شکل و شمایل صفحه که بنگرید، می‌بینید که این یک وبلاگِ ملکوت، با سایر وبلاگ‌ها تفاوت دارد و این البته به اصرارِ خودِ صاحبِ این حجره بوده است که مایل بود استقلالِ نوشته‌های مختلف‌اش را حفظ کند. سر و سامان دادن طراحی این صفحات به شکل فعلی بدون یاری و همت امیرعباس ریاضی و رامین امینی نازنین که همیشه بی هیچ تکلفی هر گاه از او یاری خواستم به کمک شتابیده، میسر نمی‌شد.
خانه‌ی مجازی این همنشین نو آبادان و خامه‌اش پرتوان!
